ZMIANY W PODATKU DOCHODOWYM W 2021 ROKU CZĘŚĆ III

NEWSLETTER ZMIAN W PODATKU DOCHODOWYM W 2021 ROKU (cz.III)

Ograniczenie ulgi abolicyjnej

Procedowane zmiany podatkowe dotyczą również ulgi abolicyjnej pozwalającej dotychczas na opodatkowanie dochodów osiąganych za granicą na korzystnych zasadach za pomocą metody wyłączenia z progresją. Od 1 stycznia 2021 roku o sposobie opodatkowania dochodów osiąganych za granicą decydowała będzie treść umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską, a krajem osiągnięcia dochodów. W zależności od uzgodnionej pomiędzy krajami metody opodatkowania, dochody osiągnięte za granicą mogą być opodatkowane metodą wyłączenia z progresją lub metodą proporcjonalnego odliczenia.

Metoda wyłączenia z progresją nie prowadzi do opodatkowania dochodów z zagranicy w Polsce, który to dochód jest zwolniony z opodatkowania w Polsce. Dochód z zagranicy jest jedynie doliczany do dochodu osiągniętego w Polsce celem ustalenia stawki podatkowej dla dochodów osiągniętych w Polsce.

W przypadku stosowania metody wyłączenia z progresją zmiana polegająca na ograniczeniu ulgi abolicyjnej do kwoty 1360 zł nic nie zmienia.

Oto niektóre kraje, z którymi Polska ma zawartą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją: Albania, Cypr, Chorwacja, Czechy, Estonia, Francja, Grecja, Łotwa, Niemcy, Portugalia, Rumunia, Szwecja, Turcja, Włochy.

Metoda proporcjonalnego odliczenia opodatkowuje dochody osiągnięte zagranicą w Polsce i pozwala odliczyć od kwoty podatku należnego w Polsce podatek zapłacony za granicą.

W wypadku stosowania metody proporcjonalnego odliczenia zmiana będzie pozwalała na odliczenia od podatku ulgi abolicyjnej, ale nie więcej niż 1360 zł.

Kraje, z których dochody są lub będą opodatkowane metodą proporcjonalnego odliczenia (w nawiasie podano termin zmiany z metody wyłączenia z progresją na metodę proporcjonalnego odliczenia): Austria (od 01.01.2019r.), Belgia (od 01.01.2021r.), Dania (od 01.01.2021r.), Finlandia (od 01.01.2020r.), Holandia, Irlandia (od 01.01.2020r.), Izrael  (od 01.01.2020r.), Litwa  (od 01.01.2020r.), Macedonia, Mołdawia, Norwegia (od 01.01.2021r.), Rosja, Słowacja (od 01.01.2020r.), Słowenia (od 01.01.2019r.), Wielka Brytania (od 01.01.2020r.).

30 listopada 2020 Podatek dochodowy, Podatki, ulga abolicyjna, zmiany w podatku dochodowym 2021 Możliwość komentowania ZMIANY W PODATKU DOCHODOWYM W 2021 ROKU CZĘŚĆ III została wyłączona

Zmiany w opodatkowaniu najmu od 2021 r.

 

Nowelizacja ustaw o podatku dochodowym przyniesie również zmiany w zakresie opodatkowania przychodu uzyskiwanego z najmu lokali lub zakwaterowania. Od 2021 r. zryczałtowany podatek wynoszący 8,5% (i 12,5% od nadwyżki w kwocie 120 tys. zł) zapłacą nie tylko prywatni właściciele nieruchomości, lecz również przedsiębiorcy.

Prywatni właściciele, co prawda, zapłacą podatek od przychodu i nie rozliczą kosztów jednakże podatek i tak będzie niższy niż ten płacony według skali podatkowej lub 19% stawki ryczałtowej. Na skutek zrównania sytuacji podatników, powinni oni uniknąć sporów z fiskusem w zakresie rozstrzygnięcia czy najem jest prywatny czy ma może związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, co obecnie zdarza się dość często.

Projekt nowelizowanej ustawy przewiduje zastosowanie nowych stawek do:

– przychodów z tzw. najmu prywatnego,

– przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, czyli przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, które to przychody są również zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej,

– świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55),

– świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (PKWiU 68.20.1).

Obecnie prawo do stosowania ryczałtu przy wynajmie nieruchomości mają jedynie prywatni właściciele lokali. Przedsiębiorcy są z niego wyłączeni. Sprawę komplikuje fakt, iż żaden przepis nie precyzuje kiedy kończy się najem prywatny, a zaczyna ten związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykładnia przepisów w tym przypadku to wykwit ekwilibrystyki organów podatkowych i orzecznictwa. Rozróżniając najem prywatny od najmu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, organy podatkowe wskazują zazwyczaj na rozmiar działalności, powtarzalność transakcji i zarobkowy charakter. Mając na uwadze powyższe kryteria, fiskus wielokrotnie stwierdzał, iż w najem jest dokonywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i żądał wyższego podatku. Brak precyzyjnego wskazania w przepisach momentu, od którego najem prywatny zmienia charakter w ten dokonywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej powoduje liczne problemy interpretacyjne i wprowadza wśród podatników stan niepewności co do swojej sytuacji prawnej.

W założeniu, zmiany mają diametralnie zmienić tę sytuację.

Niezależnie bowiem od tego jak zostanie zakwalifikowany najem nieruchomości – prywatny czy z działalności gospodarczej – podatnik zapłaci podatek od przychodu w formie ryczałtu według zmienionych stawek 8,5% oraz 12,5% (w przypadku nadwyżki w kwocie 120 tys. zł).

 

 

14 października 2020 opodatkowanie najmu, Podatki Możliwość komentowania Zmiany w opodatkowaniu najmu od 2021 r. została wyłączona

Zmiany w opodatkowaniu spółek komandytowych i niektórych spółek jawnych od 2021 r.

Na środę, tj. 07 października br. przewidziano w Sejmie pierwsze czytanie projektu ustawy zmieniającej m. in. zasady opodatkowania spółek komandytowych. Status podatnika podatku dochodowego zyskają spółki komandytowe, które mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Obecnie przepisy przewidują opodatkowanie spółek komandytowych tylko na poziomie wspólników. Po nowelizacji, w większości przypadków opodatkowanie wystąpi dwa razy: na poziomie spółki oraz wspólników. Opodatkowanie będzie się różnić w zależności od roli wspólnika w spółce. W przypadku wspólnika odpowiadającego za zobowiązania spółki bez ograniczenia (komplementariusza) odliczy on od swojego PIT, podatek dochodowy zapłacony przez spółkę. Przykładowo, jeżeli spółka zapłaci CIT na poziomie 9 % (jak dla małego podatnika), to komplementariusz będzie zobowiązany, w momencie wypłaty zysku, do zapłaty 10 % podatku dochodowego. Łączne opodatkowanie z tego tytułu wyniesie więc 19 %. Wskazać przy tym należy, iż możliwość zastosowania odliczenia przez komplementariusza ustanie w przypadku niewypłacenia przez spółkę zysku w ciągu 5 lat.

19 % stawką podatku od dywidendy zostaną również objęte przychody komandytariusza, dla którego przewidziano:

  • – kwotę wolną na poziomie 50 % przychodów komandytariusza, nie więcej niż 60.000 zł rocznie uzyskanych przez niego z jednej spółki, która posiada siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
  • – zwolnienie z opodatkowania w przypadku, gdy powiązania pomiędzy wspólnikami nie wskazują na „optymalizacyjny cel” utworzenia Spółki, za który uznano zmniejszenie zobowiązań podatkowych w Polsce;
  • – rezygnację ze stosowania klauzuli ogólnej przeciwko unikaniu opodatkowania dochodów uzyskanych w związku z uczestnictwem komandytariusza w zysku w spółce komandytowej prowadzącej działalność operacyjną, która nie ma sztucznego charakteru.

Trzeba mieć na uwadze, że ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa powyżej, nie będzie mógł skorzystać każdy. Nie będzie ono przysługiwało komandytariuszom posiadającym równocześnie co najmniej 5 % udziałów w spółce kapitałowej będącej komplementariuszem tej spółki komandytowej. Ze zwolnienia nie skorzysta również komandytariusz, który pełni funkcję członka zarządu:

  • – w spółce posiadającej osobowość prawną lub spółce kapitałowej w podmiotach będących komplementariuszem w tej spółce komandytowej;
  • – w spółce posiadającej bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 5 % udziałów (akcji) w spółce posiadającej osobowość prawną lub spółce kapitałowej w podmiotach będących komplementariuszem w tej spółce komandytowej

a także komandytariusz, który:

  • – jest podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisów o cenach transferowych z członkiem zarządu lub wspólnikiem spółki będącej udziałowcem komplementariusza, np. małżonek, krewny, powinowaty do drugiego stopnia pokrewieństwa (rodzeństwo).

Projekt nowelizacji rozszerza krąg podmiotów objętych podatkiem CIT również o niektóre spółki jawne, tj. te, w których organom podatkowym nie ujawniono lub nie zostaną ujawnieni wspólnicy spółki.

Termin wejścia nowelizacji w życie, zgodnie z projektem przewidziano na dzień 01. stycznia 2021 r. Przedsiębiorcom pozostało więc niewiele czasu na przygotowanie się do nadchodzących zmian.

8 października 2020 Podatek dochodowy, Podatki Możliwość komentowania Zmiany w opodatkowaniu spółek komandytowych i niektórych spółek jawnych od 2021 r. została wyłączona
obsługa prawna firmy

Wszczęcie postępowania karno – skarbowego przez organy podatkowe jako nadużycie prawa

Wszczęcie postępowania karno – skarbowego przez organy podatkowe jako nadużycie prawa

Wszczęcie postępowania karno – skarbowego na krótko przed upływem ustawowego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego stanowi nadużycie prawa – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt: I SA/Wr 365/19), którego pogląd został w zasadzie podtrzymany przez Naczelny Sąd Administracyjny (I FSK 42/20, I FSK 128/20).

Wcześniej wojewódzkie sądy administracyjne jednolicie orzekały, iż samo wszczęcie postępowania o przestępstwo skarbowe, wystarczy do zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a przepisy prawa nie dają sądom uprawnienia do weryfikacji zasadności takiej decyzji, stojąc tym samym po stronie organów podatkowych. Kolejne sprawy rozstrzygane przed polskimi sądami potwierdzały prawidłowość działania organów, a podatnicy mieli ograniczone możliwości obrony swoich interesów (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lutego 2020 r., sygn. akt: I SA/Bk 713/19).

Pogląd ten został jednak zakwestionowany. Wrocławski sąd orzekł, iż stosowanie instytucji zawieszenia biegu przedawnienia na gruncie art. 70 ust. 6 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powinno mieć charakter wyjątkowy i odbywać się w zgodzie z poszanowaniem gwarancyjnej funkcji instytucji przedawnienia zobowiązań podatkowych, a także mieć na uwadze dobro podatnika, który powinien mieć pewność co do swojej sytuacji prawnopodatkowej.

Wszczęcie postępowania nie powinno być wykorzystywane przez organy w sposób instrumentalny, a jedynym celem takiego działania nie może być wola zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Bezpodstawne wszczęcie takiego postępowania nie może wywoływać korzystnych skutków dla organów podatkowych, a jednocześnie niekorzystnych skutków dla samego podatnika, podważając jego zaufanie do organów wykonujących zadania z zakresu władzy publicznej.

Wskazuje się, iż nadużycie prawa ma miejsce, gdy postępowanie karno-skarbowe zostało wszczęte na krótko przed upływem ustawowego terminu przedawnienia, a następnie nie zostały dokonane żadne czynności. W takiej sytuacji należy domniemywać, że wszczęcie postępowania karano – skarbowego zostało wszczęte dla pozoru, w celu zawieszenia biegu przedawnienia a samo postępowanie powinno zostać w sprawie umorzone.

W tym kontekście sądy mają szczególne zadanie, które polega na przeciwdziałaniu nadużyciu prawa, gdy jest ono wykorzystywane instrumentalnie przez organy władzy publicznej. Podatnicy zyskali więc silny oręż w walce z nadużyciami.

Wyroki stanowią preludium do ukształtowania się sądowej linii orzeczniczej i doktryny zakazu nadużywania prawa przez organy podatkowe, a zarazem mogą być przeciwwagą dla często bezpodstawnie wykorzystywanych przez organy podatkowe instrumentów w stosunku do podatników, np. klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.

Należy jednak pamiętać, iż każda sprawa wymaga indywidualnego zbadania okoliczności konkretnego przypadku. Orzeczenie wrocławskiego sądu administracyjnego i potwierdzające jego prawidłowość rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowią novum w dotychczasowej praktyce orzeczniczej, dlatego na upowszechnienie się wyrażonego tam poglądu w praktyce sądowej przyjdzie podatnikom jeszcze poczekać.

8 września 2020 Podatki, postępowanie karno-skarbowe, przedawnienie zobowiązania podatkowego Możliwość komentowania Wszczęcie postępowania karno – skarbowego przez organy podatkowe jako nadużycie prawa została wyłączona
kontakt z biurem rachunkowym

Zakład podatkowy w Niemczech – problem dla polskich przedsiębiorstw budowlanych w zakresie podatku dochodowego (PIT i CIT).

Wiele polskich przedsiębiorstw z branży budowlanej prowadzi swoją działalność na terytorium Niemiec. O ile dość dobrze jest rozpoznany problem związany z rozliczaniem podatku VAT od tego rodzaju działalności gospodarczej, to bardzo często uwadze umyka problematyka podatku dochodowego od przychodów osiąganych na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Niewielu przedsiębiorców z branży budowalnej, niezależnie od formy prawnej w jakiej prowadzona jest działalności, czy to w formie jednoosobowej działalności gospodarczej czy też spółki prawa handlowego, ma świadomość, iż po spełnieniu określonych przesłanek powinni rozliczać się w pewnym zakresie swojej działalności z podatku dochodowego w Niemczech, a nie w Polsce.

Kluczowa dla omawianej problematyki jest dwustronna umowa pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Określa ona przesłanki zmiany obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od dochodów osiąganych w drugim z państw storn umowy, a więc czy to w Polsce czy w Niemczech.

Najważniejszym pojęciem jest pojęcie „zakładu” (podatkowego) zdefiniowanego we wskazanej umowie. Powstanie takiego zakładu na terytorium Niemiec (i analogicznie Polski) zobowiązuje przedsiębiorcę, z Polski do obowiązkowego rozliczania się z podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w ramach tego zakładu na terytorium Niemiec.

W kontekście polskich przedsiębiorstw budowalnych kluczowy jest jeden z elementów definicji zakładu podatkowego, który oznacza także plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne jednakże tylko w sytuacji, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy. Klasycznym przypadkiem będzie np. budowa domu w Niemczech przez polskiego przedsiębiorcę budowalnego, która trwa 15 miesięcy. W takim przypadku koniecznym będzie rozliczenie podatku dochodowego od całego takiego „zakładu”, a więc w praktyce konkretnej budowy, w Niemczech. Co nalży podkreślić ów podatek będzie obliczany za dochody tego zakładu wstecznie, a więc od początku prowadzenia danej budowy, chociaż sam obowiązek podatkowy powstanie dopiero po przekroczeniu wskazanych 12 miesięcy. Dlatego bardzo ważnym jest rzeczywisty czas realizacji takich przedsięwzięć budowalnych, a nie czas planowany.

Przedsiębiorcy z Polski podejmujący się zleceń budowlanych na terytorium Niemiec powinni mieć na względzie owe regulacje i przemyśleć, czy z ich perspektywy opłacalnym jest podejmowanie realizacji zlecenia, które może skutkować powstaniem zakładu podatkowego w Niemczech, co przełoży się na znacznie wyższe koszty podatkowe, niż w przypadku nieprzekroczenia terminu 12 miesięcy i rozliczania podatku dochodowego w Polsce.

Bardziej skomplikowany charakter ma świadczenie kilku usług budowlanych na rzecz jednego zleceniodawcy, nawet jeśli są one świadczone w różnych miejscach. Mianowicie, jeśli mamy do czynienia z jedną inwestycją, integralnym przedsięwzięciem gospodarczym to w takiej sytuacji, nawet wykonywanie usług w różnych miejscach w okresie przekraczającym 12 miesięcy nie ma znaczenia dla powstania „placu budowy” a w konsekwencji zakładu, z którego działalności dochody podlegają opodatkowaniu w Niemczech. W takiej sytuacji, geograficzna zmiana miejsca, w którym znajduje się „plac budowy” nie prowadzi do traktowania takiej działalności, jako innego, nowego przedsięwzięcia a więc powstanie konieczność rozliczenia podatku dochodowego w Niemczech.

Na koniec należy jednak podkreślić, iż problem opodatkowania działalności polskich przedsiębiorców podatkiem dochodowym w Niemczech w przypadku powstania zakładu podatkowego, dotyczy tylko i wyłącznie dochodów związanych z danym zakładem, a nie wszystkich dochodów przedsiębiorcy czy też wszystkich dochodów przedsiębiorstwa w Niemczech. A więc jeśli polski przedsiębiorca budowlany realizuje kilka niezależnych od siebie zleceń w Niemczech i tylko jedno z nich trwa dłużej niż 12 miesięcy, to w takiej sytuacji, ponieważ tylko w tym jednostkowym przypadku powstanie zakład budowlany, a więc konieczność rozliczenia podatku dochodowego będzie dotyczyła tylko tej jednej budowy, a nie całej działalności gospodarczej na terytorium Niemiec.

 

12 sierpnia 2019 Bussiness, Podatek dochodowy, Podatki, Prawo niemieckie, Rozliczanie polskich przedsiębiorców w Niemczech Możliwość komentowania Zakład podatkowy w Niemczech – problem dla polskich przedsiębiorstw budowlanych w zakresie podatku dochodowego (PIT i CIT). została wyłączona
Ostatnie wpisy