Currently browsing: Podatki

Działalność nierejestrowana to forma działalności dla osób, które nie chcą zakładać działalności gospodarczej, ale wciąż mają obowiązek rozliczania podatku. Dowiedz się, jaki PIT na działalności nierejestrowanej złożyć, aby prawidłowo rozliczyć dochody z takiej działalności oraz jakie limity przychodów obowiązują. 

Działalność nierejestrowana – PIT najważniejsze zasady

Jak stanowi z art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Pit 36 działalność nierejestrowana – jak prawidłowo rozliczyć?

Zgodnie z art. 20 ust. 1ba–1bc ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z działalności nierejestrowanej kwalifikuje się do przychodów z innych źródeł. Do końca kwietnia następnego roku należy wykazać je w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36. Działalność nierejestrowana bowiem również powinna wykazywać swoje coroczne przychody.

W zeznaniu rocznym można ująć koszty podatkowe, które posłużyły do osiągnięcia przychodu z działalności nierejestrowanej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione:

• w celu osiągnięcia przychodów,
• w celu zachowania źródła przychodów,
• w celu zabezpieczenia źródła przychodów,

z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy (tzw. katalog wyłączeń), który zawiera koszty nieuznawane za koszty podatkowe.

Kosztów niewymienionych w art. 23 ust. 1 niniejszej ustawy, a więc takich które spełniają warunki powiązania z przychodami z działalności nierejestrowanej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z takiej działalności. Koszty należy wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36.

Najistotniejsze jest jednak prowadzenie ewidencji w celu ustalenia wysokości przychodu uprawniającego do prowadzenia działalności nierejestrowanej. Należy pamiętać, iż kwoty tej nie pomniejsza się o żadne koszty. 

Działalność nierejestrowana limit – jakie są zasady?

Bardzo ważnym aspektem prowadzenia działalności nierejestrowanej jest limit przychodu. Zgodnie z przepisami, działalność taka dotyczy osób, których przychód z działalności nierejestrowanej w żadnym miesiącu nie przekracza 75% minimalnego wynagrodzenia. W 2024 roku minimalne wynagrodzenie wynosi 4242 zł, co oznacza, że miesięczny przychód z tej działalności nie może przekroczyć 3181,50 zł.

Przekroczenie tego limitu oznacza konieczność zarejestrowania działalności gospodarczej.

PIT 37 działalność nierejestrowana – czy można go wykorzystać?

PIT-37 działalność nierejestrowana to formularz, który teoretycznie jest stosowany głównie przez osoby uzyskujące dochody z:

• pracy na etacie,
• umów zlecenie,
• umów o dzieło.

Jednak w wyjątkowych przypadkach, gdy osoba prowadząca działalność nierejestrowaną nie prowadzi innej działalności gospodarczej ani nie korzysta z ulg podatkowych, możliwe jest rozliczenie przychodów na tym formularzu.

Zaleca się skonsultowanie tego z doradcą podatkowym, aby upewnić się, że wybrany formularz jest prawidłowy.

A co z ZUS?

W myśl art. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 66 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych działalność nierejestrowana nie stanowi tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych stoi na stanowisku, że jeżeli w ramach działalności nierejestrowanej jest wykonywana praca na podstawie min.: umowy agencyjnej, umowy zlecenia osoba wykonująca tą pracę podlega ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Raportowanie schematów podatkowych, czyli MDR, to obowiązek nałożony na doradców podatkowych w Polsce. Przepisy te budzą jednak kontrowersje i były przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego. Dowiedz się, jakie są obowiązki związane z MDR, jakie terminy obowiązują oraz jak wyrok Trybunału wpłynął na sytuację doradców podatkowych.

Raportowanie MDR

MDR (Mandatory Disclosure Rules) to przepisy, które zobowiązują podmioty takie jak doradcy podatkowi do raportowania informacji o schematach podatkowych do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Raportowanie MDR obejmuje schematy podatkowe, które mogą wpływać na powstanie lub niepowstanie obowiązku podatkowego. Przepisy MDR wprowadzone do polskiej Ordynacji podatkowej 1 stycznia 2019 r., nakładają na podmioty obowiązek przekazywania informacji o schematach, które mogą spełniać określone cechy rozpoznawcze.

Obowiązek raportowania schematów podatkowych

Obowiązek raportowania schematów podatkowych spoczywa przede wszystkim na promotorach, czyli doradcach podatkowych, którzy udostępniają lub wdrażają schematy podatkowe. W przypadku niezaraportowania schematu przez promotora, obowiązek ten może spaść na korzystających lub wspomagających. Procedura raportowania schematów podatkowych jest skomplikowana i wymaga od podmiotów precyzyjnego przestrzegania przepisów oraz terminów. Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi i finansowymi.

Zgodnie z przepisami MDR, obowiązek informacyjny może dotyczyć trzech rodzajów schematów podatkowych:

• schemat podatkowy,
• schemat podatkowy standaryzowany,
• schemat podatkowy transgraniczny.

Informacja dotycząca raportowania MDR musi być przekazywana Szefowi KAS, a podmioty obowiązane do tego to m.in. promotorzy, korzystający i wspomagający. Raportowanie MDR jest obowiązkiem sprawozdawczym, który obejmuje nie tylko formy unikania opodatkowania, ale także inne sytuacje spełniające kryteria rozpoznawcze.

Obowiązek raportowania schematów podatkowych przez doradcę podatkowego

Doradca podatkowy wykonując powierzone mu zadania jest zobowiązany do przestrzegania tajemnicy zawodowej. Jednakże przepisy ustawy dot. Ordynacji podatkowej definiują doradcę podatkowego min.: jako promotora, co wynika jasno z art. 86a § 1 pkt 8 ustawy o Ordynacji podatkowej. Nakłada to na doradcę podatkowego szereg dodatkowych obowiązków.

Implementacja przepisów unijnych dyrektywy DAC6, znajdujące odzwierciedlenie w ustawie Ordynacji podatkowej, nakładają na doradcę podatkowego obowiązek zgłaszania organom podatkowym tzw. schematów podatkowych (MDR).

Zwróćmy uwagę, iż  obowiązek raportowania schematów podatkowych został wdrożony do polskich przepisów 1 stycznia 2019r.

Raportowanie schematów podatkowych MDR a konstytucja

Sprawą konstytucyjności przepisów odnośnie przedmiotowego obowiązku zajął się Trybunał Sprawą konstytucyjności przepisów dotyczących obowiązku raportowania schematów podatkowych MDR zajął się Trybunał Konstytucyjny na wniosek Krajowej Rady Doradców Podatkowych. Niezgodność z Konstytucją przepisów implementujących unijną dyrektywę DAC6 była wielokrotnie podnoszona przez Krajową Radę Doradców Podatkowych. W związku z tym, Krajowa Rada Doradców Podatkowych zaskarżyła naruszenie tajemnicy zawodowej na gruncie raportowania schematów podatkowych do Trybunału Konstytucyjnego.

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 23 lipca 2024 r. (sygn. K 13/20) orzekł, że:

• Zwolnienie z tajemnicy zawodowej doradcy podatkowego w zakresie raportowania schematów podatkowych narusza art. 2 w związku z art. 17 ust. 1 oraz z art. 49 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
• Przekazywanie informacji o schematach podatkowych MDR z mocą wsteczną narusza Konstytucję oraz zasadę lex retro non agit.

Zatem powierzając swoje poufne sprawy doradcy podatkowemu w zaufaniu, podatnik może być pewny, że tajemnica zawodowa doradcy podatkowego jest nienaruszalna.

MDR terminy raportowania

MDR terminy raportowania to kluczowy element obowiązku sprawozdawczego. Standardowy termin na raportowanie schematu podatkowego wynosi 30 dni od jednego z poniższych zdarzeń:

• udostępnienie schematu podatkowego,
• przygotowanie do wdrożenia schematu podatkowego,
• dokonanie pierwszej czynności związanej z wdrażaniem schematu podatkowego.

Dla wspomagających, termin na raportowanie może być jeszcze krótszy, wynosząc 5 dni roboczych, gdy pojawią się wątpliwości dotyczące schematu. Dostosowanie się do tych terminów jest kluczowe dla uniknięcia sankcji, które mogą wynosić nawet do 10 mln PLN.

Podatnicy rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej często rozważają wybór formy opodatkowania. Jedną z form do prowadzenia działalności gospodarczej jest spółka jawna. Spółka jawna co do zasady nie jest podatnikiem CIT. Jak więc wygląda księgowość spółki jawnej? Kiedy prowadzenie ksiąg handlowych jest obowiązkowe? Na te pytania odpowiada treść poniższego artykułu.

Spółka jawna – kto powinien się zdecydować na jej prowadzenie?

Spółka jawna może być atrakcyjną formą dla przedsiębiorców, których działalność nie jest obarczona ryzykiem. Warto zdecydować się na prowadzenie spółki jawnej w następujących sytuacjach:

• Działalność prowadzona jest przez wspólników.
• Przedsiębiorcy chcą korzystać z uproszczonych form rozliczeń podatkowych.
• Firma nie planuje przyjmowania zewnętrznych inwestorów kapitałowych.
• Wspólnicy cenią sobie przejrzystość i prostotę w zarządzaniu spółką.

Decyzja o założeniu spółki jawnej powinna być przemyślana, zwłaszcza gdy zależy nam na minimalizacji ryzyka i uproszczonej księgowości.

Księgi handlowe a księgi rachunkowe – co to i kiedy należy je prowadzić?

Księgi handlowe i księgi rachunkowe to pojęcia używane zamiennie, oznaczające ten sam rodzaj ewidencji księgowej. Księga handlowa zawiera szczegółowy zapis wszystkich operacji gospodarczych firmy, co pozwala bardziej kontrolować koszty spółki jawnej. Obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych powstaje w następujących sytuacjach:

• Od momentu rozpoczęcia działalności, jeśli wspólnicy zdecydują się na prowadzenie pełnej księgowości;
• Gdy roczne przychody spółki przekroczą limit 2 000 000 euro;
• Jeśli w spółce jawnej są wspólnicy będący osobami prawnymi;
• W przypadku zmiany formy opodatkowania na pełną księgowość na życzenie wspólników.

Prowadzenie ksiąg rachunkowych zapewnia przejrzystość finansową i dokładność w ewidencjonowaniu zdarzeń gospodarczych, co jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania firmą.

Księgowość spółki jawnej – czy spółka jawna musi prowadzić księgi handlowe?

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż spółka jawna nie jest podatnikiem, a podatnikiem będzie każdy wspólnik spółki jawnej. Spółka jawna może rozliczać się na zasadach ryczałtu, książki przychodów i rozchodów oraz ksiąg handlowych. Księgowość spółki jawnej nie zawsze wymaga prowadzenia ksiąg handlowych. Wspólnicy mogą zdecydować się na uproszczoną księgowość w następujących sytuacjach:

• Gdy roczne przychody spółki nie przekraczają limitu 2 000 000 euro;
• Jeśli wszyscy wspólnicy są osobami fizycznymi.

Te wyjątki pozwalają na elastyczność w wyborze formy księgowości, dostosowaną do specyficznych potrzeb i możliwości finansowych spółki jawnej.

Kiedy nastąpi obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych?

Rozpoczynając działalność gospodarczą, spółka jawna ma prawo prowadzić księgi rachunkowe od samego początku. Wybór ten należy do wspólników spółki jawnej. Natomiast jeśli przekroczymy w roku obrotowym limit przychodów w wysokości 2 000 000 euro, wówczas obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych wynikać będzie z przepisów ustawy o rachunkowości. Oznaczać to będzie dla spółki jawnej obowiązek ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w formie ksiąg handlowych.

Prowadzenie ksiąg handlowych – wspólnicy inni niż osoby fizyczne

Obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych przez spółkę jawną będzie również dotyczyć sytuacji, w której to wspólnikami spółki jawnej będzie inna osoba prawna. Spółka w takiej sytuacji ma również obowiązek złożenia właściwych informacji do właściwego organu podatkowego.

Takie porównanie pomaga zrozumieć różnice w obowiązkach podatkowych i księgowych w zależności od rodzaju wspólnika w spółce jawnej.

Jesteś wspólnikiem spółki jawnej? Nie musisz być podatnikiem CIT!

Wspólnicy spółki jawnej, aby nie stać się podatnikami CIT, są zobowiązani złożyć tzw. CIT 15J do właściwego urzędu skarbowego. Istotnym elementem powyższego jest również obowiązek dokonywania aktualizacji powyższych informacji w terminie 14 dni od zmiany stanu faktycznego. Zatem w przypadku niedokonania niniejszego zgłoszenia do właściwego urzędu skarbowego, spółka jawna stanie się podatnikiem CIT.

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) to jedno z istotnych zagadnień, które musi rozważyć każda osoba zakładająca lub prowadząca fundację rodzinną. W niniejszym artykule przyjrzymy się, jak opodatkowanie fundacji rodzinnej wygląda w praktyce, jakie czynności są objęte podatkiem PCC oraz w jakich przypadkach fundacja rodzinna może być zwolniona z tego obowiązku. Dzięki temu przedsiębiorcy i osoby zainteresowane założeniem fundacji rodzinnej będą mogły lepiej zrozumieć, jakie obowiązki podatkowe na nich ciążą oraz jakie możliwości optymalizacji podatkowej są dostępne.

PCC – co to jest? Kilka słów o podatku od czynności cywilnoprawnych

Podatek od czynności cywilnoprawnych został uregulowany w Ustawie z dnia 9 września 2000 r., o podatku od czynności cywilnoprawnych. Obejmuje ona ściśle określony katalog czynności nazywanych czynnościami cywilnoprawnymi, do których należą m.in.:

• umowa sprzedaży 
• umowa zamiany
• umowa pożyczki
• umowa darowizny (jedynie w części obejmującej przejęcie długów lub ciężarów darczyńcy)
• kilka innych rodzajów umów lub czynności prawnych.

Przepisy tej ustawy należy rozumieć w ten sposób, że wszelkie inne czynności niż określone w tej ustawie, nie podlegają pod podatek PCC.

Co więcej, sama fundacja rodzinna nie jest podmiotem wyłączonym spod opodatkowania podatkiem PCC. Oznacza to, że fundacja podlega pod opodatkowanie podatkiem PCC od czynności wskazanych w ustawie o podatku PCC.

Opodatkowanie fundacji rodzinnej – praktyczne przykłady

Przyjrzyjmy się teraz, jak w praktyce wygląda opodatkowanie fundacji rodzinnej w kontekście podatku PCC. Istnieje wiele scenariuszy, w których fundacja rodzinna może być zobowiązana do zapłaty tego podatku. Zrozumienie, które transakcje są opodatkowane, a które mogą być z tego obowiązku zwolnione, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania fundacją. Poniżej przedstawiamy kilka typowych przykładów, które ilustrują zasady obowiązywania podatku PCC w działalności fundacji rodzinnej.

Wnoszenie majątku do fundacji rodzinnej

Jeśli wnoszenie majątku do fundacji rodzinnej przybierze jedną z form wskazanych jako opodatkowane podatkiem PCC, to podatek PCC będzie obowiązywał. Jeśli więc np. fundator sprzeda fundacji rodzinnej składniki własnego majątku, to od takiej transakcji będzie podatek PCC. Jeśli jednak wniesienie takiego majątku przez fundatora będzie nieodpłatne, np. na zasadzie darowizny, to taka czynność nie będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych (za wyjątkiem przejęcia długów i obciążeń związanych z tą nieruchomością – w tym zakresie podatek będzie obowiązywał).

Udzielenie pożyczki przez fundację rodzinną

Umowa pożyczki jest jedną z czynności opodatkowanych podatkiem PCC. Oznacza to, że pożyczki udzielane przez fundacje rodzinne podlegają pod opodatkowanie PCC. Trzeba jednak mieć na uwadze zakres działalności gospodarczej, która może być prowadzona przez fundację rodzinną. Zgodnie z przepisami, fundacja rodzinna może udzielać pożyczek, w których jest udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem, a ponadto – beneficjentem samej fundacji. Taka pożyczka będzie zatem opodatkowana podatkiem PCC po stronie pożyczkobiorcy.

Udzielenie pożyczki fundacji rodzinnej

Fundacja może być także pożyczkobiorcą. Nie ma żadnych ograniczeń co do tego, kto mógłby być pożyczkodawcą – nie obowiązują tutaj żadne ograniczenia jak w przypadku udzielania pożyczek przez fundacje rodzinne. Taka transakcja będzie opodatkowana po stronie fundacji rodzinnej na zasadach ogólnych.

W odniesieniu do fundacji rodzinnych będących pożyczkobiorcami, którym pożyczek udzielili beneficjenci lub spółki w których fundacja posiada akcje lub udziały – należy uważać na ryzyko tzw. „ukrytych zysków”.

Fundacja rodzinna – opodatkowanie PCC zawsze jest konieczne?

Mimo że podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) obejmuje szeroki zakres czynności, istnieją sytuacje, w których fundacja rodzinna może być zwolniona z tego obowiązku. Oto najważniejsze przypadki, kiedy fundacja rodzinna nie podlega opodatkowaniu PCC:

• Założenie fundacji rodzinnej: Samo założenie fundacji rodzinnej jest zwolnione z podatku PCC. Oznacza to, że osoby decydujące się na utworzenie fundacji nie muszą ponosić kosztu tego podatku na starcie działalności.
• Czynności objęte podatkiem VAT: Czynności, które są opodatkowane podatkiem VAT, nie podlegają dodatkowo opodatkowaniu podatkiem PCC. To istotna zasada, która pozwala uniknąć podwójnego opodatkowania.

Powyższe wyjątki pozwalają na efektywne zarządzanie fundacją rodzinną bez dodatkowych obciążeń podatkowych, co może znacząco wpłynąć na koszty prowadzenia takiej fundacji.