Currently browsing: Podatki

Schematy podatkowe MDR stanowią ważny element prawa podatkowego, mający na celu zwiększenie transparentności działań podatników oraz zapobieganie unikaniu opodatkowania. W tym artykule przedstawiamy definicję, proces zgłaszania oraz przykłady schematów podatkowych MDR.

Co to jest schemat podatkowy MDR?

Schemat podatkowy MDR to złożony system transakcji, umów lub działań, mający na celu uniknięcie opodatkowania lub obniżenie wysokości podatków do zapłacenia. Schematy te mogą przybierać różne formy, w tym skomplikowane struktury transakcyjne, odroczenia podatkowe, ulgi i transakcje międzynarodowe. Celem jest minimalizacja podatków, często poprzez wykorzystywanie różnic w przepisach podatkowych różnych jurysdykcji.

Etapy zgłoszenia schematu podatkowego

Proces zgłaszania schematów podatkowych MDR w Polsce jest regulowany przez przepisy unijne, które zostały wdrożone do prawa krajowego państw członkowskich, w tym do polskiego

prawa podatkowego. Polskie regulacje MDR, choć stanowią implementację unijnej Dyrektywy DAC6, mają jednak znacznie szerszy zakres niż przewiduje to wskazana dyrektywa.

Obejmuje kilka kluczowych kroków:

1. Identyfikacja schematu podatkowego: podmiot, który jest zobowiązany do zgłoszenia schematu podatkowego, musi najpierw zidentyfikować, czy jego struktura lub transakcja kwalifikuje się jako schemat podatkowy zgodnie z kryteriami określonymi w przepisach MDR.
2. Zgłoszenie schematu: jeśli struktura lub transakcja spełnia kryteria schematu podatkowego, podmiot zobowiązany do zgłoszenia musi zarejestrować się na platformie internetowej Ministerstwa Finansów i wypełnić odpowiedni formularz zgłoszeniowy, udzielając wszelkich wymaganych informacji dotyczących schematu.
3. Przekazanie informacji: po złożeniu zgłoszenia, organy podatkowe analizują przekazane informacje. W określonych przypadkach Szef KAS wzywa do uzupełnienia braków formalnych.
4. Kontrola i sankcje: za nieterminowe złożenie informacji o schemacie podatkowym lub za brak złożenia informacji o schemacie podatkowym przewidziane są sankcje finansowe. Kary są różnej wysokości, niektóre z nich mogą wynosić aż 10 mln złotych.

Ważne jest, aby podmioty, które są objęte obowiązkiem zgłoszenia schematów podatkowych,

świadomie przestrzegały tych przepisów, ponieważ niewypełnienie tego obowiązku może skutkować konsekwencjami prawnymi i finansowymi.

Przykłady schematów podatkowych MDR

Tak naprawdę różne działania mogą być obejmowane przez ten schemat podatkowy. Przykłady takich schematów powinny być dostępne w wybranym przez przedsiębiorcę biurze podatkowym. Poniżej przykładowy schemat podatkowy, który mógłby być objęty obowiązkiem zgłoszenia w ramach MDR – Transakcje z udziałem tzw. “rajów podatkowych”:

• Użycie spółek offshore: Firma A, zarejestrowana w kraju o wysokim opodatkowaniu, zakłada spółkę zależną B w kraju o niskim opodatkowaniu (tzw. raj podatkowy), np. na Wyspach Dziewiczych.
• Przemieszczanie zysków: Firma A przekazuje część swoich aktywów, na przykład prawa do wykorzystania własności intelektualnej, do spółki B w rajach podatkowych. Spółka B pobiera opłaty licencyjne od firm z innych krajów w związku z korzystaniem z tych aktywów.
• Minimalizacja podatków: Dzięki przekazaniu aktywów do spółki zarejestrowanej w kraju o niskim opodatkowaniu, firma A może zmniejszyć swoje obciążenia podatkowe, ponieważ opłaty licencyjne pobierane przez spółkę B w rajach podatkowych są opodatkowane niższymi stawkami podatkowymi lub mogą korzystać z ulg podatkowych dostępnych w tych krajach.

Konsekwencje niezłożenia zgłoszenia MDR

Brak zgłoszenia schematu podatkowego MDR lub nieterminowe złożenie informacji może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych. Kary za niedopełnienie obowiązków mogą wynosić aż 10 mln złotych. Dlatego ważne jest, aby podmioty objęte obowiązkiem zgłoszenia przestrzegały przepisów, aby uniknąć sankcji prawnych i finansowych.

Wsparcie w zgłaszaniu schematów podatkowych

Nasze biuro rachunkowe oferuje profesjonalne doradztwo i wsparcie w procesie identyfikacji, analizy i zgłaszania schematów podatkowych zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dzięki naszym usługom przedsiębiorcy mogą mieć pewność, że ich działania są zgodne z prawem i uniknąć potencjalnych konsekwencji związanych z niewłaściwym zgłaszaniem MDR schematów podatkowych.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2021 r. sygn.: II FPS 1/21 w końcu zakończyła spór o najem prywatny. Spór w zakresie sposobu opodatkowania najmu prywatnego prowadząc jednocześnie działalność gospodarczą był toczony przez podatników i organy podatkowe przez wiele lat. 

Różnica stanowisk między sądami a organami podatkowymi

Różnica stanowisk sądów oraz organów podatkowych była tak szeroka, iż na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorstw z dnia 8 stycznia 2021 roku sprawą zajął się Naczelny Sąd Administracyjny. Organy podatkowe stały na stanowisku, iż prowadząc działalność gospodarczą należy przychód z prywatnego najmu składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą zakwalifikować do źródeł przychodu z działalności gospodarczej.

Wyrok NSA w sprawie opodatkowania przychodów z najmu prywatnego

W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu uchwały wskazał, iż „uzyskiwane przez podatników przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, zalicza się bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik wprowadzony przez nich do majątku związanego z działalnością gospodarczą.”

Wpływ uchwały NSA na organy podatkowe

Odnosząc się na grunt powyższego, można dojść do wniosku, iż dopiero „pstryczek w nos organom podatkowym” spowodowany podjęciem uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny spowodował racjonalizację stanowiska organów podatkowych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, którego stanowisko uwzględniające powyższą uchwałę, znalazło odzwierciedlenie między innymi w interpretacjach indywidualnych:

• z dnia 25 października 2023 r. sygn.: 0114-KDIP3-2.4011.756.2023.2.MT; 
• z dnia 30 listopada 2023 r. sygn.: 0115-KDIT3.4011.617.2023.2.JS; 
• z dnia 5 stycznia 2024 r. sygn.: 0113-KDIPT2-1.4011.746.2023.2.HJ. 

Zakończenie sporu dotyczącego klasyfikacji przychodów z najmu

Reasumując choć najem prywatny należy rozliczać w formie ryczałtu, to należy uznać, iż powyższa uchwała zakończyła spór pomiędzy podatnikami, a organami podatkowymi w zakresie klasyfikacji przychodów z najmu.

Absurd, który trwał przez wiele lat, w którym to organy podatkowe uznawały, iż  będąc przedsiębiorcą samo posiadanie nieruchomości kwalifikowało ją do zastosowania wyższych stawek w podatku od nieruchomości. Jednakże, z pomocą przyszła wykładnia art. 84 ustawy zasadniczej wskazująca na obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie, który to naruszał prawo do posiadania własności wynikającą z art. 64  tejże ustawy. 

Sentencja wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 roku

W związku z powyższym Trybunał Konstytucyjny 24 lutego 2021 roku wydał orzeczenie sygn.: SK 39/19, wskazując, w sentencji, iż „art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.

Skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego dla przedsiębiorców

Należy to rozumieć, iż Trybunał Konstytucyjny uznał za niekonstytucyjne obciążanie przedsiębiorców wyższą stawką podatku od nieruchomości jedynie poprzez sam fakt posiadania nieruchomości, które nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Istotą powyższego wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest bardzo istotny fakt, gdyż na gruncie art. 272 § 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi daje on możliwość żądania wznowienia postępowania jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją.

Podatek od nieruchomości – stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wznowienia postępowania

Niestety jak wskazuje analiza skarg złożonych przez podatników o wznowienie postępowania wynikającą z art. 272 § 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny znajdując wiele argumentów oddalał skargi o wznowienie postępowania sądowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, iż związek gruntu, budynku czy budowli z prowadzoną działalnością gospodarczą należy interpretować w znacznie szerszym pojęciu. Wskazanie czy posiadana nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, czy też np.: zostało uniemożliwione dalsze wykorzystywanie w celach działalności gospodarczej nie dyskwalifikuje jej do objęcia niższą stawką podatku od nieruchomości (III FSK 487/23), a co z tym idzie uznanie iż w sprawie nie było podstaw do stwierdzenia nadpłaty.