Podatek cukrowy; opłata od „małpek”

Opłata od „małpek”

Z dniem 01 stycznia 2021 r. w Polsce został wprowadzony nowy rodzaj opłaty – tym razem od tzw. „mapłek”. „Małpka” to potoczne określenie napojów alkoholowych o pojemności butelki do 300 ml. Do jej ponoszenia będą zobowiązani hurtownicy zaopatrujący sklepy w napoje alkoholowe, których właściciele posiadają zezwolenia na sprzedaż alkoholi przeznaczonych na spożycie poza miejscem sprzedaży.

Z obowiązku zapłaty wyłączeni są właściciele m. in. pubów, restauracji, dyskotek czy barów, gdzie sprzedaż alkoholu przeznaczona jest do spożycia w miejscu ich sprzedaży.

Nowa opłata wynosi 25 zł od litra stuprocentowego alkoholu sprzedawanego w opakowaniach o objętości 300 ml. Dla przykładu będzie to więc 1 zł od 100 ml „małpki” wódki 40-procentowej, 2 zł od 200 ml „małpki” wódki 40-procentowej lub 0,88 zł od 250 ml wina 14-procentowego.

 

Podatek cukrowy

Początek 2021 r. przyniósł wiele istotnych zmian podatkowych, które mają istotny wpływ na prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce, ale także oddziałują w sposób bezpośredni na konsumentów.

Jednym z takich przykładów jest podatek cukrowy. Formalnie zapłacą go podmioty wprowadzające napoje słodzone na rynek (producenci i hurtownicy) zawierające:

-cukry (monosacharydy, disacharydy środków spożywczych zawierających te substancje)

-substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (na przykład ksylitol, sorbitol, aspartam)

-kofeinę lub taurynę.

 

Opłacie nie podlegają napoje, które są:

-wyrobami medycznymi;

-suplementami diety;

-żywnością specjalnego przeznaczenia, preparatami do początkowego i dalszego żywienia niemowląt;

-wyrobami akcyzowymi;

-zawierają więcej niż 20% soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego, a zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g na 100 ml napoju;

-roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, w których zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju;

-wyrobami na bazie mleka albo jego przetworów (jogurty, maślanki, kefiry, mleko zsiadłe itp.).

 

Opłata cukrowa jest sumą dwóch wartości, stałej i zmiennej. Na każdy litr napoju opłata wynosi:

-0,50 zł opłaty stałej – za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju lub za zawartość (w jakiejkolwiek ilości) co najmniej jednej substancji słodzącej

-0,05 zł opłaty zmiennej – za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju.

Napoje z dodatkiem kofeiny lub tauryny są objęte dodatkową opłatą w wysokości 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

Opłata nie może wynieść więcej niż maksymalnie 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

 

Niższa opłata obejmuje napoje zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml:

-w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego

-będące roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, na przykład napoje izotoniczne.

 

Na te napoje nakładana jest tylko część zmienna opłaty – 0,05 zł za każdy gram cukru powyżej 5 g w 100 ml napoju (nie nakłada się opłaty stałej).

Przy obliczeniu opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju zaokrągla się w górę do pełnego grama.

Podatek cukrowy należy wpłacić na rachunek naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę twojej firmy. Dodatkowo należy złożyć informację o wysokości opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra finansów.

Wpłata i odpowiednia informacja powinna zostać zgłoszona do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja.

 

Podatek od sprzedaży detalicznej

Podatek handlowy już obowiązuje.

 

Wielokrotnie, z uwagi na spór polskiego Rządu z Komisją Europejską, odraczany podatek od sprzedaży detalicznej zaczął obowiązywać w Polsce od 01 stycznia 2021 r.

Ustawa definiuje sprzedaż detaliczną jako dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta), także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zobowiązanymi do zapłaty nowej daniny są sprzedawcy detaliczni, których przychód z tej sprzedaży przekroczył kwotę 17 mln zł. Stawki wynoszą:

-0,8 proc. podstawy opodatkowania – w części, w jakiej podstawa opodatkowania nie przekracza kwoty 170 mln zł;

-1,4 proc nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę 170 mln zł – w części, w jakiej podstawa opodatkowania przekracza kwotę 170 mln zł.

Podatnicy są zobowiązani do:

-składania deklaracji podatkowej według ustalonego wzoru;

-obliczania i wpłacania należnego podatku do 25. miesiąca kolejnego, następującego po miesiącu, za który podatek jest należny.

Co prawda, spór Komisji Europejskiej z polskim Rządem nt. podatku nie został definitywnie rozstrzygnięty – nadal bowiem przed Europejskim Trybunałem UE toczy się postępowanie – to jednak kwestia jego obowiązywania w Polsce jest przesądzona, co potwierdza decyzja o jego wprowadzeniu.

ZMIANY W 2021 ROKU – BREXIT – SKUTKI VAT

OBOWIĄZKI PODATNIKÓW I ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU

część VI – BREXIT – SKUTKI VAT

 

Od 1 stycznia 2021 roku Wielka Brytania przestanie być formalnie członkiem Unii Europejskiej, co ma istotne znaczenie dla przedsiębiorców prowadzący wymianę handlową z tym krajem.

Brexit spowoduje bowiem znaczne zwiększenie barier w handlu towarami. Przedsiębiorcy prowadzący wymianę handlową z Wielką Brytanią będą w zależności od kierunku przepływu towarów uznawani za importerów bądź eksporterów (w rozumieniu przepisów celnych).  Od stycznia 2021 r. formalności celne wymagane na mocy prawa Unii będą miały zastosowanie do wszystkich towarów wprowadzanych na obszar celny UE z Wielkiej Brytanii lub wywożonych z tego obszaru celnego do Wielkiej Brytanii. Od 2021 r., aby dopełnić formalności celnych, przedsiębiorcy UE będą zobowiązani, m. in.:

  • posiadać numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy EORI;
  • numery EORI wydawane przez Wielką Brytanię nie będą ważne w UE;
  • przedsiębiorcy mający siedzibę w Wielkiej Brytanii i zamierzający prowadzić przywóz do UE będą musieli uzyskać unijny numer EORI lub wyznaczyć w niektórych przypadkach przedstawiciela celnego;
  • nie będą ważne pozwolenia dla upoważnionych przedsiębiorców ani inne pozwolenia wydane przez Wielką Brytanię
  • towary przywożone do Wielkiej Brytanii lub z niej wywożone zostaną objęte procedurą celną.

Wraz z zakończeniem okresu przejściowego, tj. z dniem 31 grudnia 2020 r. przestanie obowiązywać preferencyjne traktowanie towarów. Po tym dniu, aby towary będące przedmiotem wymiany były traktowane jako preferencyjne, będzie konieczne wykazanie ich pochodzenia. Towary niespełniające wymogów dotyczących pochodzenia będą objęte należnościami celnymi. Ponadto, towary z Wielkiej Brytanii będą traktowane jako niepochodzące w rozumieniu unijnych uzgodnień preferencyjnych. Nie będą stosowane we wzajemnym handlu formalne dowody pochodzenia.

Znaczące zmiany wystąpią na gruncie podatku VAT. Transakcje dotyczące wymiany handlowej przestaną być kwalifikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie/dostawa towarów, a w ich miejsce będą miały zastosowanie transakcje import/eksport. Przy sprzedaży towarów do UK nowo obowiązujące zasady obligują przedsiębiorców do opodatkowania tych transakcji jak przy eksporcie, czyli z zastosowaniem 0 % stawki VAT. Import i eksport będzie wymagał dokonania odprawy celnej.

Podobnie jak teraz w przypadku sprzedaży usług poza UE, faktury wystawiane będą ze stawką „nie podlega” i adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Przy zakupie usługi z UK, transakcja taka będzie traktowana jako import usług i przedsiębiorcy będą mogli stosować odliczenia VAT jak przy odwrotnym obciążeniu.

Zmiany, które nastąpią od 01 stycznia 2021 r. nie mają jednak zastosowania do transakcji z dostawcami z Irlandii Północnej, ponieważ nie jest już sygnatariuszem traktatu o Brexit.

ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU – SPÓŁKI OBIEKTOWE

OBOWIĄZKI PODATNIKÓW I ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU

część V – SPÓŁKI OBIEKTOWE

Zmieniono definicję spółki nieruchomościowej. Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów za spółkę nieruchomościową uznaje się podmiot (również podmiot, który spółką nie jest – z wyłączeniem osób fizycznych), w którym co najmniej 50 % wartości rynkowej aktywów w dowolnym okresie 12 kolejno, bezpośrednio następujących po sobie miesięcy stanowiły nieruchomości położone na terenie Rzeczpospolitej lub prawa do takiej nieruchomości, m. in.: użytkowanie wieczyste, spółdzielcze prawo do lokalu, o wartości przekraczającej 10 mln PLN.

Tak szeroki zakres pojęciowy powoduje, iż znaczna część podmiotów funkcjonujących na rynku zostanie objęta nową definicją, co rodzi określone konsekwencje. Spółki nieruchomościowe będą zobowiązane do informowania Szefa KAS o podmiotach posiadających w nich udziały (akcje). Dodatkowo, będą zmuszone do prowadzenia bieżącej wyceny nieruchomości.

Według nowych przepisów spółki nieruchomościowe zyskają status płatnika podatku dochodowego z tytułu sprzedaży udziałów lub akcji w takich spółkach i będą zobowiązane do jego poboru i odprowadzenia do urzędu skarbowego. Obecnie, taki obowiązek ciąży na ich zbywcy. Ministerstwo Finansów tłumaczy jednak, iż obecne brzmienie przepisów pozwala na unikanie opodatkowania wspólnikom, którzy nie mają miejsca zamieszkania w Polsce – stąd zmiana. Spółka nieruchomościowa może jednak nie mieć wiedzy o transakcji zbycia udziałów i dlatego nie będzie miała realnej możliwości poboru podatku od realizowanej przez wspólników transakcji. Spółka może nie mieć żadnych narzędzi, które pozwolą jej uzyskać wiedzę o takiej transakcji. Prawodawca w takiej sytuacji będzie wymagał, by – w razie wystąpienia wątpliwości – podatek był pobrany w wysokości 19 % wartości rynkowej zbywanych udziałów.

Spółki nieruchomościowe będą odpowiedzialne za pobór i wpłatę 19 % podatku u źródła od wartości rynkowej zbywanych przez osoby nieposiadające miejsca zamieszkania w Polsce (nierezydent) udziałów, akcji, ogółu praw i obowiązków, tytułu uczestnictwa albo praw podobnych w tych spółkach. Spółki będą zobowiązane do jego potrącenia i wpłacenia do urzędu skarbowego w ciągu 7 dni od momentu, gdy nierezydent uzyska dochód z tego tytułu.

Spółki nieruchomościowe niemające siedziby w Polsce lub niebędące rezydentem innego kraju UE bądź EOG będą zobowiązane do ustanowienia polskiego przedstawiciela podatkowego, który potrąci podatek w imieniu mocodawcy i odpowie solidarnie z nim za niewykonanie takiego obowiązku. Brak wyznaczenia przedstawiciela podatkowego przez taką spółkę może spowodować nałożenie na nią kary do 1 mln zł.

ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU – CIT ESTOŃSKI

OBOWIĄZKI PODATNIKÓW I ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU

część IV – CIT ESTOŃSKI

 

Od początku 2021 r. wprowadzono tzw. „estoński CIT”. Rozwiązanie to przewiduje brak obowiązku zapłaty podatku do czasu wypłaty zysku ze spółki na rzecz wspólników.

Skorzystanie z tego rozwiązania zostanie uzależnione od spełnienia przez firmy określonych warunków:

  • obrotów nie przekraczających 100 mln zł,
  • zatrudniania co najmniej 3 pracowników,
  • dochodu z działalności operacyjnej (produkcja, handel, usługi) generującej co najmniej połowę przychodów,
  • wspólnikami muszą być osoby fizyczne,
  • podatnik jest podatnikiem CIT,
  • podatnik jest spółką kapitałową,
  • nie posiadają udziałów, akcji, czy ogółu praw i obowiązków w innych  podmiotach,
  • wykazują nakłady inwestycyjne,

przy czym wszystkie te warunki muszą zostać spełnione jednocześnie. Decyzja o skorzystaniu z tego rozwiązania byłaby dobrowolna, przy czym minimalny okres korzystania z tej formy opodatkowania ma wynosić 4 lata, z możliwością przedłużenia tego okresu.

Korzystanie z Estońskiego CIT będzie jednak obwarowane obowiązkiem ponoszenia odpowiednio wysokich nakładów inwestycyjnych na niektóre fabrycznie nowe środki trwałe, z wyłączeniem wydatków finansowanych na podstawie umów leasingu operacyjnego i dotyczących samochodów osobowych, które przez okres stosowania preferencji powinny wzrosnąć o 15 % w stosunku do wartości posiadanych środków trwałych w okresie 2 letnim (nie mniej niż 20 tys. PLN) lub 33 % w stosunku do posiadanych środków trwałych w okresie czteroletnim (nie mniej niż 50 tys. PLN) – każdego roku.

Z estońskiego CIT nie skorzystają spółki komandytowe oraz inne spółki osobowe.