Stawka VAT przy wynajmie nieruchomości przedsiębiorcom jako mieszkanie pracownicze

Stawka VAT przy wynajmie nieruchomości przedsiębiorcom jako mieszkanie pracownicze

Co do zasady zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług: zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jednak zgodne z treścią art. 43 ust. 20 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, tj. do usług związanych zakwaterowaniem.

W wypadku świadczenia usług wynajmu lokali na rzecz przedsiębiorców, który kwaterują w nich swoich pracowników lub też wykorzystują te mieszkania do dalszego podnajmu powstaje problem czy wynajmujący może skorzystać ze zwolnienia, a jeśli nie, to z jaką stawką VAT powinien wystawić fakturę VAT.

W orzecznictwie oraz interpretacjach podatkowych podkreśla się, że kryterium decydującym o zwolnieniu jest wykorzystywanie mieszkania wyłącznie na cele mieszkaniowe, tj. zaspokojenie potrzeb bytowych z zamiarem dłuższego zamieszkania. Za takie zaś organy podatkowe zwykle nie uznają lokali pracowniczych, które są traktowane na gruncie ustawy o VAT jako zakwaterowanie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 17 lutego 2021 roku nr 0114-KDIP1-1.4012.22.2021.1.MKA uznał inaczej i wskazał, że zakwaterowanie przez przedsiębiorcę w najętym lokalu pracowników własnych w celu realizowania przez nich potrzeb mieszkaniowych jest zwolnione z opodatkowania.

Do stosowania zwolnienia przez usługodawcę nie może być pośredników (podnajemców) w świadczeniu usług najmu. Tak więc wynajmujący może skorzystać z ulgi jeżeli świadczy usługi w celach mieszkaniowych na rachunek własny, ale nie może skorzystać ze zwolnienia jeżeli cele mieszkaniowe są świadczone przez podnajem, tj. gdy np. najemcą jest inny przedsiębiorca, która podnajmuje dalej lokal. (wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2018 roku, I FSK 1576/16).

W sytuacji jednak gdy mamy do czynienia z zakwaterowaniem pracowników w wynajmowanym mieszkaniu wynajmujący będzie mógł opodatkować najem wg stawki obniżonej tj. 8% i to niezależnie od tego czy zakwaterowanie odbywa się bezpośrednio w ramach danego stosunku najmu czy też następuje dopiero w drodze podnajmu. (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 listopada 2020 roku, I SA/Po 505/20 oraz wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 lipca 2020 roku, I SA/Łd 812/19).

O zwolnieniu bądź opodatkowaniu stawką preferencyjną będą zatem decydowały okoliczności konkretnej sprawy.

zaliczki na podatek PIT komplementariuszy

Od wypłat komplementariuszom zaliczek na poczet zysku nie należy pobierać zaliczek na podatek PIT – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt: II FSK 2048/18.

Spór z organami podatkowymi powstał na gruncie pobierania zaliczek na podatek PIT od zaliczek wypłacanych komplementariuszom na poczet zysku. Spółka stała na stanowisku, iż nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek od wypłacanych wspólnikom zaliczek na poczet zysku, ponieważ dopiero po zakończeniu roku obrotowego będzie wiadomo, w jakiej wysokości został przez nią osiągnięty zysk i jaki jest jej podatek dochodowy wykazany w zeznaniu rocznym CIT – 8. Zdaniem spółki, dopiero wtedy mogła pobrać podatek od zysku wypłaconego komplementariuszom.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się dyrektor KIS ani WSA w Gliwicach. Uznano bowiem, iż spółka jest zobowiązana do pobierania podatku w trakcie roku już w momencie wypłaty zaliczek na poczet zysku. Argumentowano, iż przychód komplementariusza z zysku powstaje już w momencie wypłaty zaliczki na poczet zysku już w trakcie roku podatkowego. Spółka już wtedy powinna potrącić i odprowadzić zaliczkę na podatek PIT w wysokości 19 %.

NSA zweryfikował w/w stanowisko na korzyść spółki wskazując, iż żaden przepis nie zobowiązuje jej do pobierania zaliczek na podatek PIT już w momencie wypłaty wspólnikom zaliczek na poczet zysku. Wskazał, iż obowiązek pobierania podatku dochodowego (a nie zaliczek na poczet podatku PIT) wynika z art. 41 ust. 4e ustawy o PIT. Na tej podstawie prawnej spółki, o których mowa w art. 5a pkt 28 lit. c ustawy o PIT (czyli komandytowo-akcyjna, a także komandytowa), mają obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy (19-proc. podatek od przychodów z udziału w zyskach osób prawnych).

Co prawda, NSA przyznał, iż z momentem wypłaty zaliczki, po stronie komplementariusza, powstaje obowiązek podatkowy. Jednakże, powstanie obowiązku podatkowego nie oznacza automatycznego obowiązku zapłaty podatku, ponieważ najpierw musi powstać zobowiązanie podatkowe.

Zatem, obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe dopiero w chwili obliczenia dochodu spółki, ponieważ wtedy spółka ma możliwość obliczenia PIT komplementariusza, pobrania go i odprowadzenia do urzędu skarbowego.

Podsumowując stanowisko NSA w sprawie, przy wypłacie komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, spółka nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Orzeczenie zostało wydane na gruncie sporu podatkowego ze spółką komandytowo – akcyjną, jednakże nie ulega wątpliwości, iż możliwe jest odniesienie go również do spółki komandytowej, która od stycznia br. uzyskała status podatnika CIT.

 

Ryczałt jako forma opodatkowania w 2021 roku

Do 20 lutego 2021 r. jest czas na zmianę i wybór ryczałtu jako formy opodatkowania

 W 2020 r. z ryczałtu mogły skorzystać osoby fizyczne, których przychód uzyskany z prowadzonej działalności nie przekroczył kwoty 250 tys. euro lub pochodził z działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej bądź jawnej, a przychód z tej działalności nie przekroczył 250 tys. euro. Od 01 stycznia 2021 r. limit został podniesiony do 2 mln euro.

Niektóre branże są jednak wyłączone z możliwości stosowania ryczałtu, jak np. właściciele aptek, czy handlujący częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Na zmianach skorzystają osoby wykonujące wolne zawody, których katalog został znacznie poszerzony. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 11 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne do wolnych zawodów zalicza się: lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położnych, pielęgniarek, psychologów, fizjoterapeutów, tłumaczy, adwokatów, notariuszy, radców prawnych, architektów, inżynierów budownictwa, rzeczoznawców budowlanych, biegłych rewidentów, księgowych, agentów ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, brokerów reasekuracyjnych, brokerów ubezpieczeniowych, doradców podatkowych, doradców restrukturyzacyjnych, maklerów papierów wartościowych, doradców inwestycyjnych, agentów firm inwestycyjnych, rzeczników patentowych, oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny.

Ustawa wskazuje jednak, że do wolnych zawodów nie zalicza się osób wykonujących wolny zawód na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub innych o podobnym charakterze.

Wyżej wymienione osoby mają prawo do skorzystania z ryczałtu od przychodu, ze stawką 17 %. Pozostali powinni sprawdzić czy nie obowiązuje ich inna stawka podatkowa. W w/w ustawie zmieniono bowiem liczbę stawek objętych ryczałtem. W 2021 r. wynoszą:

  • – 7 % dla wolnych zawodów – tylko tych wymienionych wyżej,
    – 15 % – dla świadczenia niektórych usług,
    – 10 % – dla świadczenia usług w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek,
    – 8,5 % – do kwoty przychodu 100 tys. zł w zakresie najmu prywatnego,
    – 5,5 % – m.in. dla działalności wytwórczej, robót budowlanych,
    – 3 % – dla działalności gastronomicznej (z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5 proc.) oraz
    – 2 % – dla sprzedaży przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów roślinnych i zwierzęcych, z wyjątkiem przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych uzyskanych w ramach prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej oraz produktów opodatkowanych podatkiem akcyzowym.

Termin na zgłoszenie zmiany formy opodatkowania upływa 20 lutego 2021 r., przy czym z uwagi na fakt, iż jest to sobota – termin na formalne zgłoszenie jest do 22 lutego 2021 r. Zgłoszenie zmiany jest możliwe elektronicznie przez portal CEiDG. W takim przypadku należy wypełnić formularz CEiDG-1.

W przypadku zmiany, opłacanie ryczałtu będzie konieczne już od stycznia 2021 r.

Podatek cukrowy; opłata od „małpek”

Opłata od „małpek”

Z dniem 01 stycznia 2021 r. w Polsce został wprowadzony nowy rodzaj opłaty – tym razem od tzw. „mapłek”. „Małpka” to potoczne określenie napojów alkoholowych o pojemności butelki do 300 ml. Do jej ponoszenia będą zobowiązani hurtownicy zaopatrujący sklepy w napoje alkoholowe, których właściciele posiadają zezwolenia na sprzedaż alkoholi przeznaczonych na spożycie poza miejscem sprzedaży.

Z obowiązku zapłaty wyłączeni są właściciele m. in. pubów, restauracji, dyskotek czy barów, gdzie sprzedaż alkoholu przeznaczona jest do spożycia w miejscu ich sprzedaży.

Nowa opłata wynosi 25 zł od litra stuprocentowego alkoholu sprzedawanego w opakowaniach o objętości 300 ml. Dla przykładu będzie to więc 1 zł od 100 ml „małpki” wódki 40-procentowej, 2 zł od 200 ml „małpki” wódki 40-procentowej lub 0,88 zł od 250 ml wina 14-procentowego.

 

Podatek cukrowy

Początek 2021 r. przyniósł wiele istotnych zmian podatkowych, które mają istotny wpływ na prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce, ale także oddziałują w sposób bezpośredni na konsumentów.

Jednym z takich przykładów jest podatek cukrowy. Formalnie zapłacą go podmioty wprowadzające napoje słodzone na rynek (producenci i hurtownicy) zawierające:

-cukry (monosacharydy, disacharydy środków spożywczych zawierających te substancje)

-substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (na przykład ksylitol, sorbitol, aspartam)

-kofeinę lub taurynę.

 

Opłacie nie podlegają napoje, które są:

-wyrobami medycznymi;

-suplementami diety;

-żywnością specjalnego przeznaczenia, preparatami do początkowego i dalszego żywienia niemowląt;

-wyrobami akcyzowymi;

-zawierają więcej niż 20% soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego, a zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g na 100 ml napoju;

-roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, w których zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju;

-wyrobami na bazie mleka albo jego przetworów (jogurty, maślanki, kefiry, mleko zsiadłe itp.).

 

Opłata cukrowa jest sumą dwóch wartości, stałej i zmiennej. Na każdy litr napoju opłata wynosi:

-0,50 zł opłaty stałej – za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju lub za zawartość (w jakiejkolwiek ilości) co najmniej jednej substancji słodzącej

-0,05 zł opłaty zmiennej – za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju.

Napoje z dodatkiem kofeiny lub tauryny są objęte dodatkową opłatą w wysokości 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

Opłata nie może wynieść więcej niż maksymalnie 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

 

Niższa opłata obejmuje napoje zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml:

-w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego

-będące roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, na przykład napoje izotoniczne.

 

Na te napoje nakładana jest tylko część zmienna opłaty – 0,05 zł za każdy gram cukru powyżej 5 g w 100 ml napoju (nie nakłada się opłaty stałej).

Przy obliczeniu opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju zaokrągla się w górę do pełnego grama.

Podatek cukrowy należy wpłacić na rachunek naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę twojej firmy. Dodatkowo należy złożyć informację o wysokości opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra finansów.

Wpłata i odpowiednia informacja powinna zostać zgłoszona do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja.

 

Podatek od sprzedaży detalicznej

Podatek handlowy już obowiązuje.

 

Wielokrotnie, z uwagi na spór polskiego Rządu z Komisją Europejską, odraczany podatek od sprzedaży detalicznej zaczął obowiązywać w Polsce od 01 stycznia 2021 r.

Ustawa definiuje sprzedaż detaliczną jako dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta), także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zobowiązanymi do zapłaty nowej daniny są sprzedawcy detaliczni, których przychód z tej sprzedaży przekroczył kwotę 17 mln zł. Stawki wynoszą:

-0,8 proc. podstawy opodatkowania – w części, w jakiej podstawa opodatkowania nie przekracza kwoty 170 mln zł;

-1,4 proc nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę 170 mln zł – w części, w jakiej podstawa opodatkowania przekracza kwotę 170 mln zł.

Podatnicy są zobowiązani do:

-składania deklaracji podatkowej według ustalonego wzoru;

-obliczania i wpłacania należnego podatku do 25. miesiąca kolejnego, następującego po miesiącu, za który podatek jest należny.

Co prawda, spór Komisji Europejskiej z polskim Rządem nt. podatku nie został definitywnie rozstrzygnięty – nadal bowiem przed Europejskim Trybunałem UE toczy się postępowanie – to jednak kwestia jego obowiązywania w Polsce jest przesądzona, co potwierdza decyzja o jego wprowadzeniu.