Brexit a kody w JPK_VAT

Irlandia Północna nadal z oznaczeniem GB w JPK_V7

W związku z wyjściem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej i zakończeniem okresu przejściowego, Zjednoczone Królestwo stało się krajem trzecim, do którego nie znajduje zastosowania wewnątrzwspólnotowa dostawa i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Inaczej jest z terytorium Irlandii Północnej, do której do 2024 r. znajdą zastosowanie dotychczasowe zasady. Mimo tego faktu, Ministerstwo potwierdziło, iż względem również Irlandii Północnej wszystkie transakcje w ramach struktury JPK_V7M, JPK_V7K oraz JPK_FA(3) powinny być oznaczone kodem GB.

Brexit – brytyjskie firmy w Polsce

Brexit – brytyjskie firmy jednak bez przedstawiciela podatkowego.

Z opublikowanego 12 lutego 2021 r. projektu rozporządzenia wynika, iż brytyjskie firmy prowadzące interesy w Polsce, nie będą zobowiązane do ustanowienia na terytorium RP przedstawiciela podatkowego, celem wykonywania obowiązków w zakresie rozliczeń dotyczących podatku VAT. Wcześniej taki obowiązek został wprowadzony przepisem art. 18 a) znowelizowanej ustawy o VAT.

Wyłączenie ze stosowania wymogów w zakresie ustanowienia przedstawiciela na potrzeby rozliczeń podatku VAT przewiduje art. 204 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.), i jest możliwe do zastosowania gdy istnieją ramy prawne w zakresie współpracy Państw na rzecz zwalczania oszustw i dochodzenia należności w obszarze podatku VAT. W odniesieniu do Wielkiej Brytanii takie regulacje prawne istnieją, stąd wyłączenie firm brytyjskich spod obowiązku ustanowienia przedstawiciela podatkowego może im pomóc w prowadzeniu działalności gospodarczej po brexicie.

Z projektu wynika, iż rozporządzenie ma wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu, ze skutkiem wstecznym, na dzień 01 stycznia 2021 r.

ZMIANY W 2021 ROKU – BREXIT – SKUTKI VAT

OBOWIĄZKI PODATNIKÓW I ZMIANY PRAWNO-PODATKOWE W 2021 ROKU

część VI – BREXIT – SKUTKI VAT

 

Od 1 stycznia 2021 roku Wielka Brytania przestanie być formalnie członkiem Unii Europejskiej, co ma istotne znaczenie dla przedsiębiorców prowadzący wymianę handlową z tym krajem.

Brexit spowoduje bowiem znaczne zwiększenie barier w handlu towarami. Przedsiębiorcy prowadzący wymianę handlową z Wielką Brytanią będą w zależności od kierunku przepływu towarów uznawani za importerów bądź eksporterów (w rozumieniu przepisów celnych).  Od stycznia 2021 r. formalności celne wymagane na mocy prawa Unii będą miały zastosowanie do wszystkich towarów wprowadzanych na obszar celny UE z Wielkiej Brytanii lub wywożonych z tego obszaru celnego do Wielkiej Brytanii. Od 2021 r., aby dopełnić formalności celnych, przedsiębiorcy UE będą zobowiązani, m. in.:

  • posiadać numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy EORI;
  • numery EORI wydawane przez Wielką Brytanię nie będą ważne w UE;
  • przedsiębiorcy mający siedzibę w Wielkiej Brytanii i zamierzający prowadzić przywóz do UE będą musieli uzyskać unijny numer EORI lub wyznaczyć w niektórych przypadkach przedstawiciela celnego;
  • nie będą ważne pozwolenia dla upoważnionych przedsiębiorców ani inne pozwolenia wydane przez Wielką Brytanię
  • towary przywożone do Wielkiej Brytanii lub z niej wywożone zostaną objęte procedurą celną.

Wraz z zakończeniem okresu przejściowego, tj. z dniem 31 grudnia 2020 r. przestanie obowiązywać preferencyjne traktowanie towarów. Po tym dniu, aby towary będące przedmiotem wymiany były traktowane jako preferencyjne, będzie konieczne wykazanie ich pochodzenia. Towary niespełniające wymogów dotyczących pochodzenia będą objęte należnościami celnymi. Ponadto, towary z Wielkiej Brytanii będą traktowane jako niepochodzące w rozumieniu unijnych uzgodnień preferencyjnych. Nie będą stosowane we wzajemnym handlu formalne dowody pochodzenia.

Znaczące zmiany wystąpią na gruncie podatku VAT. Transakcje dotyczące wymiany handlowej przestaną być kwalifikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie/dostawa towarów, a w ich miejsce będą miały zastosowanie transakcje import/eksport. Przy sprzedaży towarów do UK nowo obowiązujące zasady obligują przedsiębiorców do opodatkowania tych transakcji jak przy eksporcie, czyli z zastosowaniem 0 % stawki VAT. Import i eksport będzie wymagał dokonania odprawy celnej.

Podobnie jak teraz w przypadku sprzedaży usług poza UE, faktury wystawiane będą ze stawką „nie podlega” i adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Przy zakupie usługi z UK, transakcja taka będzie traktowana jako import usług i przedsiębiorcy będą mogli stosować odliczenia VAT jak przy odwrotnym obciążeniu.

Zmiany, które nastąpią od 01 stycznia 2021 r. nie mają jednak zastosowania do transakcji z dostawcami z Irlandii Północnej, ponieważ nie jest już sygnatariuszem traktatu o Brexit.

działalność gospodarcza niemcy

Skutki „hard” Brexitu dla ochrony danych osobowych w Unii Europejskiej.

Proces wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej jest bardzo skomplikowany od strony politycznej, przede wszystkim w zakresie daty odnoszącej się do Brexitu, oraz zasad i reguł na podstawie których wyjście Wielkiej Brytanii z  miałoby się odbyć. Jednakże z perspektywy prawnej, jeśli nie zostanie podjęta w nadchodzących dniach odmienna decyzja polityczna, to 30 marca 2019 roku o godz. 00.00 formalnie Wielka Brytania przestanie być członkiem Unii Europejskiej.

O ile przez ostatnie dwa lata Unia Europejska i państwa członkowskie przygotowywały się do opuszczenia UE przez Wielką Brytanie na podstawie uzgodnionej przez obie zainteresowane strony umowy wprowadzającej różnorakie regulacje przejściowe, to na obecną chwilę coraz szersze i bardziej gorączkowe przygotowania toczą się w zakresie rozwiązania nazywanego powszechnie „hard Brexit”,  a więc wyjścia Wielkiej Brytanii z UE bez żadnej umowy. Oznacza to, że we wskazanej dacie Wielka Brytania z perspektywy UE i już wtedy tylko 27 państw członkowskich, stanie się tzw. państwem trzecim i przestaną mieć zastosowanie do niej wszystkie regulacje prawne Unii Europejskiej.

Niepewność prawa powoduje, iż różnego rodzaju instytucje i organy UE zaczęły przygotowywać się do współpracy z Wielką Brytanią na podstawie tymczasowych rozwiązań opierając się tylko i wyłącznie na jednostronnych regulacjach unijnych, które z jednej strony zapewnią zgodność działań z prawem UE, a z drugiej strony nie będę powodowały zbyt dużych komplikacji w kontynuowaniu współpracy.

Jednym z obszarów, wzbudzających szczególnie duże zainteresowanie, jest problematyka regulacji ochrony danych osobowych, która to problematyka stała się bardzo dobrze znana w związku z wejściem w życie w maju 2018 przepisów tzw. RODO.

W związku ze wskazanym potencjalnym hard Brexitem Europejska Rada ds. Ochrony Danych Osobowych wydała dokument wskazujący na możliwe postepowanie  w zakresie przepływu danych osobowych pomiędzy Unią Europejską a Wielką Brytanią. W sposób oczywisty jest to bardzo istotny i praktyczny problem, gdyż nawet jeśli dojdzie do wyjścia Wielkiej Brytanii z UE w nocy z 29 na 30 marca 2019, nie spowoduje to w sposób automatyczny zerwania wszelkich kontaktów gospodarczych, społecznych i innych, które związane są z przepływem danych osobowych. Przygotowany dokument ma charakter zaleceń odnośnie możliwego trybu postępowania unijnych administratorów danych osobowych.

W przypadku zaistnienia wskazanej sytuacji, transfer danych osobowych może odbywać się na podstawie:

  1. Standardowych lub doraźnych klauzul ochrony danych;
  2. Wiążących reguł korporacyjnych;
  3. Kodeksu postępowania i mechanizmu certyfikacji;
  4. Derogacji, przy czym mogą one być stosowane tylko wyjątkowo, jeśli brak jest podstaw do stosowania innych odpowiednich środków.

Najbardziej użytecznym instrumentem, który może być stosowany, jako podstawa transferu danych osobowych do Wielkiej Brytanii, są standardowe klauzule ochrony danych osobowych, przygotowane przez Komisję Europejską. Są to postanowienia umowne, które gwarantują legalny transfer danych osobowych do państw trzecich. Co bardzo istotne, dla prawidłowego ich stosowania kluczowym jest dosłowne i pełne stosowanie przygotowanych klauzul. A więc nie można stosować ich w sposób częściowy, czy też dokonywać samodzielnej modyfikacji, gdyż takie działania mogą skutkować uznaniem ich niepoprawności, a w efekcie nielegalnym transferem danych osobowych. Modyfikowane klauzule mają charakter tzw. klauzul doraźnych, formalnie dostosowanych do szczególnej sytuacji administratora. Jednak jak podkreślono, zawsze modyfikacje niosą ryzyko uznania stosowanych klauzul za niewystarczające, a więc niezgodne z prawem.

Standardowe klauzule obejmują zarówno relacje pomiędzy administratorami z UE i WB oraz administratorem z UE oraz procesorem z WB,  a więc podmiotem przetwarzającym dane na zlecenie administratora. Ów instrument w praktyce jest najłatwiej dostępnym instrumentem, dodatkowo zapewniającym pełną zgodność działań z prawem UE – RODO.

Drugi i trzeci zaproponowany instrument, a więc wiążące reguły korporacyjne oraz kodeks postępowania i mechanizmy certyfikacji, są w praktyce instrumentami jeszcze mało wykorzystywanymi. Dlatego zważywszy na dłuższy okres ich wdrażania, możliwość ich zastosowania do sytuacji, jaka nastąpi w przypadku ewentualnego hard Brexitu, jest bardzo mocno ograniczona.

Ostatnim instrumentem zapewniającym możliwość przepływu danych osobowych są derogacje, przede wszystkim te wskazane w art. 49 RODO, jednakże jak już podkreślono stosowanie owych regulacji szczególnych ma charakter zupełnie wyjątkowy. Przesłanki szczególne, jako podstawa legalnego transferu danych osobowych do Wielkiej Brytanii, muszą być stosowane zawężająco i tylko w przypadku, gdy przekazywanie danych ma charakter okazjonalny i z zasady nie jest powtarzane. Oznacza to, iż poniższe wskazane sytuacje mają charakter zupełnie wyjątkowy i nie mogą być podstawą do ciągłego czy powtarzalnego przepływu danych osobowych z UE do Wielkiej Brytanii.

Art. 49 RODO wskazuje na następujące szczególne sytuacje umożliwiające transfer danych osobowych:

„a)osoba, której dane dotyczą, poinformowana o ewentualnych ryzykach, z którymi – ze względu na brak decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony oraz na brak odpowiednich zabezpieczeń – może się dla niej wiązać proponowane przekazanie, wyraźnie wyraziła na nie zgodę; b) przekazanie jest niezbędne do wykonania umowy między osobą, której dane dotyczą, a administratorem lub do wprowadzenia w życie środków przedumownych podejmowanych na żądanie osoby, której dane dotyczą; c) przekazanie jest niezbędne do zawarcia lub wykonania umowy zawartej w interesie osoby, których dane dotyczą, między administratorem a inną osobą fizyczną lub prawną; d) przekazanie jest niezbędne ze względu na ważne względy interesu publicznego; e) przekazanie jest niezbędne do ustalenia, dochodzenia lub ochrony roszczeń; f) przekazanie jest niezbędne do ochrony żywotnych interesów osoby, których dane dotyczą, lub innych osób, jeżeli osoba, której dane dotyczą, jest fizycznie lub prawnie niezdolna do wyrażenia zgody”.

Ostatnim bardzo kluczowym działaniem, które musi zostać podjęte przez administratora po identyfikacji właściwego instrumentu umożliwiającego transfer danych, jest aktualizacja dokumentacji wewnętrznej ochrony danych osobowych – RODO oraz wprowadzenie klauzul informujących podmioty danych (osoby fizyczne) o transferowaniu ich danych osobowych, poza terytorium do UE, a więc konkretnie do Wielkiej Brytanii.

Na koniec warto podkreślić, iż na obecną chwilę stanowisko Wielkiej Brytanii prezentowane w obszarze danych osobowych, stwierdza iż przepływ danych osobowych z Wielkiej Brytanii do UE będzie odbywał się bez żadnych przeszkód, na podstawie dotychczasowej praktyki.

W przypadku konieczności wsparcia Państwa działalności w obszarze ochrony danych osobowych, w związku ze spodziewanym Brexitem, Biuro Prawno – Rachunkowe Maciej Skorupiński sp. z o.o. służy Państwu fachową wiedzą i wsparciem w celu kontynuowania Państwa współpracy z Wielką Brytanią zgodnie z regulacjami RODO.