Currently browsing: Podatki

Podatnicy rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej często rozważają wybór formy opodatkowania. Jedną z form do prowadzenia działalności gospodarczej jest spółka jawna. Spółka jawna co do zasady nie jest podatnikiem CIT. Jak więc wygląda księgowość spółki jawnej? Kiedy prowadzenie ksiąg handlowych jest obowiązkowe? Na te pytania odpowiada treść poniższego artykułu.

Spółka jawna – kto powinien się zdecydować na jej prowadzenie?

Spółka jawna może być atrakcyjną formą dla przedsiębiorców, których działalność nie jest obarczona ryzykiem. Warto zdecydować się na prowadzenie spółki jawnej w następujących sytuacjach:

• Działalność prowadzona jest przez wspólników.
• Przedsiębiorcy chcą korzystać z uproszczonych form rozliczeń podatkowych.
• Firma nie planuje przyjmowania zewnętrznych inwestorów kapitałowych.
• Wspólnicy cenią sobie przejrzystość i prostotę w zarządzaniu spółką.

Decyzja o założeniu spółki jawnej powinna być przemyślana, zwłaszcza gdy zależy nam na minimalizacji ryzyka i uproszczonej księgowości.

Księgi handlowe a księgi rachunkowe – co to i kiedy należy je prowadzić?

Księgi handlowe i księgi rachunkowe to pojęcia używane zamiennie, oznaczające ten sam rodzaj ewidencji księgowej. Księga handlowa zawiera szczegółowy zapis wszystkich operacji gospodarczych firmy, co pozwala bardziej kontrolować koszty spółki jawnej. Obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych powstaje w następujących sytuacjach:

• Od momentu rozpoczęcia działalności, jeśli wspólnicy zdecydują się na prowadzenie pełnej księgowości;
• Gdy roczne przychody spółki przekroczą limit 2 000 000 euro;
• Jeśli w spółce jawnej są wspólnicy będący osobami prawnymi;
• W przypadku zmiany formy opodatkowania na pełną księgowość na życzenie wspólników.

Prowadzenie ksiąg rachunkowych zapewnia przejrzystość finansową i dokładność w ewidencjonowaniu zdarzeń gospodarczych, co jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania firmą.

Księgowość spółki jawnej – czy spółka jawna musi prowadzić księgi handlowe?

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż spółka jawna nie jest podatnikiem, a podatnikiem będzie każdy wspólnik spółki jawnej. Spółka jawna może rozliczać się na zasadach ryczałtu, książki przychodów i rozchodów oraz ksiąg handlowych. Księgowość spółki jawnej nie zawsze wymaga prowadzenia ksiąg handlowych. Wspólnicy mogą zdecydować się na uproszczoną księgowość w następujących sytuacjach:

• Gdy roczne przychody spółki nie przekraczają limitu 2 000 000 euro;
• Jeśli wszyscy wspólnicy są osobami fizycznymi.

Te wyjątki pozwalają na elastyczność w wyborze formy księgowości, dostosowaną do specyficznych potrzeb i możliwości finansowych spółki jawnej.

Kiedy nastąpi obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych?

Rozpoczynając działalność gospodarczą, spółka jawna ma prawo prowadzić księgi rachunkowe od samego początku. Wybór ten należy do wspólników spółki jawnej. Natomiast jeśli przekroczymy w roku obrotowym limit przychodów w wysokości 2 000 000 euro, wówczas obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych wynikać będzie z przepisów ustawy o rachunkowości. Oznaczać to będzie dla spółki jawnej obowiązek ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w formie ksiąg handlowych.

Prowadzenie ksiąg handlowych – wspólnicy inni niż osoby fizyczne

Obowiązek prowadzenia ksiąg handlowych przez spółkę jawną będzie również dotyczyć sytuacji, w której to wspólnikami spółki jawnej będzie inna osoba prawna. Spółka w takiej sytuacji ma również obowiązek złożenia właściwych informacji do właściwego organu podatkowego.

Takie porównanie pomaga zrozumieć różnice w obowiązkach podatkowych i księgowych w zależności od rodzaju wspólnika w spółce jawnej.

Jesteś wspólnikiem spółki jawnej? Nie musisz być podatnikiem CIT!

Wspólnicy spółki jawnej, aby nie stać się podatnikami CIT, są zobowiązani złożyć tzw. CIT 15J do właściwego urzędu skarbowego. Istotnym elementem powyższego jest również obowiązek dokonywania aktualizacji powyższych informacji w terminie 14 dni od zmiany stanu faktycznego. Zatem w przypadku niedokonania niniejszego zgłoszenia do właściwego urzędu skarbowego, spółka jawna stanie się podatnikiem CIT.

Podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) to jedno z istotnych zagadnień, które musi rozważyć każda osoba zakładająca lub prowadząca fundację rodzinną. W niniejszym artykule przyjrzymy się, jak opodatkowanie fundacji rodzinnej wygląda w praktyce, jakie czynności są objęte podatkiem PCC oraz w jakich przypadkach fundacja rodzinna może być zwolniona z tego obowiązku. Dzięki temu przedsiębiorcy i osoby zainteresowane założeniem fundacji rodzinnej będą mogły lepiej zrozumieć, jakie obowiązki podatkowe na nich ciążą oraz jakie możliwości optymalizacji podatkowej są dostępne.

PCC – co to jest? Kilka słów o podatku od czynności cywilnoprawnych

Podatek od czynności cywilnoprawnych został uregulowany w Ustawie z dnia 9 września 2000 r., o podatku od czynności cywilnoprawnych. Obejmuje ona ściśle określony katalog czynności nazywanych czynnościami cywilnoprawnymi, do których należą m.in.:

• umowa sprzedaży 
• umowa zamiany
• umowa pożyczki
• umowa darowizny (jedynie w części obejmującej przejęcie długów lub ciężarów darczyńcy)
• kilka innych rodzajów umów lub czynności prawnych.

Przepisy tej ustawy należy rozumieć w ten sposób, że wszelkie inne czynności niż określone w tej ustawie, nie podlegają pod podatek PCC.

Co więcej, sama fundacja rodzinna nie jest podmiotem wyłączonym spod opodatkowania podatkiem PCC. Oznacza to, że fundacja podlega pod opodatkowanie podatkiem PCC od czynności wskazanych w ustawie o podatku PCC.

Opodatkowanie fundacji rodzinnej – praktyczne przykłady

Przyjrzyjmy się teraz, jak w praktyce wygląda opodatkowanie fundacji rodzinnej w kontekście podatku PCC. Istnieje wiele scenariuszy, w których fundacja rodzinna może być zobowiązana do zapłaty tego podatku. Zrozumienie, które transakcje są opodatkowane, a które mogą być z tego obowiązku zwolnione, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania fundacją. Poniżej przedstawiamy kilka typowych przykładów, które ilustrują zasady obowiązywania podatku PCC w działalności fundacji rodzinnej.

Wnoszenie majątku do fundacji rodzinnej

Jeśli wnoszenie majątku do fundacji rodzinnej przybierze jedną z form wskazanych jako opodatkowane podatkiem PCC, to podatek PCC będzie obowiązywał. Jeśli więc np. fundator sprzeda fundacji rodzinnej składniki własnego majątku, to od takiej transakcji będzie podatek PCC. Jeśli jednak wniesienie takiego majątku przez fundatora będzie nieodpłatne, np. na zasadzie darowizny, to taka czynność nie będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych (za wyjątkiem przejęcia długów i obciążeń związanych z tą nieruchomością – w tym zakresie podatek będzie obowiązywał).

Udzielenie pożyczki przez fundację rodzinną

Umowa pożyczki jest jedną z czynności opodatkowanych podatkiem PCC. Oznacza to, że pożyczki udzielane przez fundacje rodzinne podlegają pod opodatkowanie PCC. Trzeba jednak mieć na uwadze zakres działalności gospodarczej, która może być prowadzona przez fundację rodzinną. Zgodnie z przepisami, fundacja rodzinna może udzielać pożyczek, w których jest udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem, a ponadto – beneficjentem samej fundacji. Taka pożyczka będzie zatem opodatkowana podatkiem PCC po stronie pożyczkobiorcy.

Udzielenie pożyczki fundacji rodzinnej

Fundacja może być także pożyczkobiorcą. Nie ma żadnych ograniczeń co do tego, kto mógłby być pożyczkodawcą – nie obowiązują tutaj żadne ograniczenia jak w przypadku udzielania pożyczek przez fundacje rodzinne. Taka transakcja będzie opodatkowana po stronie fundacji rodzinnej na zasadach ogólnych.

W odniesieniu do fundacji rodzinnych będących pożyczkobiorcami, którym pożyczek udzielili beneficjenci lub spółki w których fundacja posiada akcje lub udziały – należy uważać na ryzyko tzw. „ukrytych zysków”.

Fundacja rodzinna – opodatkowanie PCC zawsze jest konieczne?

Mimo że podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) obejmuje szeroki zakres czynności, istnieją sytuacje, w których fundacja rodzinna może być zwolniona z tego obowiązku. Oto najważniejsze przypadki, kiedy fundacja rodzinna nie podlega opodatkowaniu PCC:

• Założenie fundacji rodzinnej: Samo założenie fundacji rodzinnej jest zwolnione z podatku PCC. Oznacza to, że osoby decydujące się na utworzenie fundacji nie muszą ponosić kosztu tego podatku na starcie działalności.
• Czynności objęte podatkiem VAT: Czynności, które są opodatkowane podatkiem VAT, nie podlegają dodatkowo opodatkowaniu podatkiem PCC. To istotna zasada, która pozwala uniknąć podwójnego opodatkowania.

Powyższe wyjątki pozwalają na efektywne zarządzanie fundacją rodzinną bez dodatkowych obciążeń podatkowych, co może znacząco wpłynąć na koszty prowadzenia takiej fundacji.

Przedawnienie zobowiązania podatkowego jest to okres po którym upływa termin obowiązku zapłaty należnego podatku oraz okres po którym organ podatkowy nie ma prawa wszcząć postępowania podatkowego. W artykule wyjaśnimy, czym jest zobowiązanie podatkowe, jakie są różnice między obowiązkiem a zobowiązaniem podatkowym oraz co oznacza przedawnienie zobowiązań podatkowych dla przedsiębiorcy.

Zobowiązanie podatkowe – czym jest i od czego zależy jego wysokość?

Zobowiązanie podatkowe to kwota, którą podatnik musi zapłacić organowi podatkowemu w wyniku powstania obowiązku podatkowego. Wysokość zobowiązania podatkowego zależy od kilku czynników:

• Rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.
• Wysokość osiągniętego dochodu lub przychodu.
• Stawka podatkowa obowiązująca dla danego rodzaju działalności.
• Ulgi i zwolnienia podatkowe, z których korzysta podatnik.
• Koszty uzyskania przychodu, które obniżają podstawę opodatkowania.

Te elementy wpływają na ostateczną wysokość zobowiązania podatkowego, które przedsiębiorca musi uiścić. Przedsiębiorca musi uwzględnić wszystkie te czynniki, aby prawidłowo obliczyć należny podatek.

Obowiązek podatkowy a zobowiązanie podatkowe – czy są ze sobą związane?

Obowiązek podatkowy to obowiązek podatnika do zapłacenia podatku wynikający z przepisów prawa podatkowego. Zobowiązanie podatkowe jest natomiast konkretną kwotą, którą podatnik musi uiścić w wyniku powstania obowiązku podatkowego. Oznacza to, że zobowiązanie podatkowe jest bezpośrednim skutkiem obowiązku podatkowego. Innymi słowy, gdy powstaje obowiązek podatkowy, przedsiębiorca musi obliczyć i zapłacić odpowiednie zobowiązanie podatkowe.

Przedawnienie zobowiązania podatkowego – co to oznacza dla podatnika?

Przedawnienie zobowiązania podatkowego oznacza, że po upływie określonego czasu organy podatkowe tracą prawo do dochodzenia należności podatkowych. Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Dla podatnika oznacza to, że po upływie tego okresu nie ma obowiązku zapłaty należności, a organy podatkowe nie mogą przeprowadzać kontroli ani wszczynać postępowania podatkowego w celu ściągnięcia zaległości. W praktyce, nawet jeśli podatek nie został uiszczony, podatnik nie poniesie żadnych sankcji po upływie terminu przedawnienia. Powyższe wynika wprost z przepisów, tj.: art. 59 § 1 pkt 9  ustawy Ordynacji podatkowej,  który stanowi, iż zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przedawnienia.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych – przykłady

Przedawnienie zobowiązań podatkowych może dotyczyć różnych sytuacji. Przykładowo:

• Jeśli podatnik nie zapłacił podatku dochodowego za 2017 rok, a termin płatności upłynął 30 kwietnia 2018 roku, przedawnienie nastąpi z końcem 2023 roku.
• Przedawnienie może zostać zawieszone na czas trwania postępowania podatkowego lub egzekucyjnego.
• W przypadku gdy podatnik złożył deklarację podatkową po terminie, okres przedawnienia zobowiązań podatkowych zaczyna biec od końca roku, w którym upłynął termin złożenia deklaracji.

Te przykłady pokazują, jak różne sytuacje mogą wpływać na terminy przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego polega na wstrzymaniu upływu okresu przedawnienia w określonych sytuacjach, co wydłuża czas, w którym organy podatkowe mogą dochodzić należności. Kluczowy przepis to art. 70 par. 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, który mówi, że bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się lub zostaje zawieszony z dniem wszczęcia postępowania o przestępstwo skarbowe, jeśli podejrzenie popełnienia przestępstwa wiąże się z niewykonaniem zobowiązania. Dla skutecznego zawieszenia niezbędne jest:

• Bezpośredni związek między niewykonaniem zobowiązania a postępowaniem karnym skarbowym.
• Zawiadomienie podatnika o wszczęciu postępowania przed upływem terminu przedawnienia.

W praktyce organy podatkowe często nadużywają tej instytucji, co potwierdza uchwała NSA z 24 maja 2021 r. (sygn. akt I FPS 1/21). Wadliwość takiego postępowania została potwierdzona w wyroku WSA w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 668/22), który uznał, że brak związku postępowania karnego skarbowego z zobowiązaniem podatkowym nie zawiesza biegu terminu przedawnienia. Dla przedsiębiorcy oznacza to konieczność dodatkowej dokumentacji i przedłużenie niepewności co do rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.

Co w przypadku dokonania zapłaty podatku po terminie przedawnienia zobowiązania podatkowego?

Jeśli podatnik dokona zapłaty przedawnionego zobowiązania podatkowego, sytuacja ta jest regulowana przepisami ustawy dot. Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 79 § 2 ustawy, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Oznacza to, że jeśli po okresie przedawnienia nastąpi dobrowolne dokonanie zapłaty, kwota nienależnie zapłaconego podatku jest uznawana za nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy.

• Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
• Nadpłata dotyczy jedynie nadpłaty powstałej do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
• Podatnik ma prawo wystąpić do organu podatkowego o zwrot nienależnie zapłaconego podatku.

Jednakże literalne brzmienie art. 79 § 2 ustawy o Ordynacji podatkowej stanowi, że prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Biorąc pod uwagę wykładnię systemową art. 79 § 2  ustawy Ordynacji podatkowej uznać należy iż nadpłata, wskazana w przepisie dotyczy jedynie nadpłaty powstałej do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego. 

Zatem jeśli dokonamy zapłaty podatku po terminie, w którym organy podatkowe nie miały prawa nas ścigać o zapłatę, przysługiwać nam będzie prawo o wystąpienie do organu podatkowego o zwrot nienależnie zapłaconego podatku.

Zrozumienie zasad przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz ich wpływu na działalność gospodarczą jest kluczowe dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć niepotrzebnych kosztów i sankcji.

Podatek u źródła (WHT) to istotny element systemu podatkowego, który może wpływać na działalność zarówno krajowych, jak i zagranicznych przedsiębiorstw. W artykule omówimy, czym dokładnie jest podatek u źródła, kto jest zobowiązany do jego płacenia oraz jakie są aktualne przepisy dotyczące jego wysokości. Znajomość tych informacji jest kluczowa dla przedsiębiorców działających na międzynarodowym rynku.

Czym jest tak naprawdę podatek u źródła?

Podatek u źródła (WHT) to zryczałtowany podatek dochodowy, który jest pobierany od niektórych rodzajów dochodów uzyskiwanych przez rezydentów i nierezydentów. Dochody te obejmują m.in. dywidendy, odsetki, należności licencyjne, a także wynagrodzenia z tytułu praw autorskich i pokrewnych, opłat za usługi doradcze, księgowe, rozrywkowe oraz sportowe. W Polsce podatek ten pobierają płatnicy, którzy mają miejsce zamieszkania, siedzibę lub zagraniczny zakład w Polsce.

Dla kogo WHT jest korzystne i kogo właściwie dotyczy?

Podatek u źródła dotyczy głównie nierezydentów, którzy uzyskują dochody w Polsce, choć w pewnych sytuacjach może obejmować również rezydentów. Korzyści z WHT mogą wynikać z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, które mogą przewidywać obniżone stawki podatkowe lub zwolnienia z podatku. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy działający na międzynarodowych rynkach muszą dokładnie znać przepisy obowiązujące w różnych krajach, aby skutecznie zarządzać swoimi zobowiązaniami podatkowymi.

WHT a certyfikat rezydencji

Certyfikat rezydencji to kluczowy dokument, który potwierdza miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych. Jest on niezbędny do zastosowania preferencyjnych stawek podatkowych wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W Polsce możliwe jest stosowanie kopii certyfikatu rezydencji, o ile nie budzi ona wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym. Przedsiębiorcy muszą regularnie aktualizować i przechowywać te dokumenty, aby uniknąć problemów z organami podatkowymi.

Podatek u źródła – podstawy prawne

Podstawy prawne dotyczące podatku u źródła w Polsce znajdują się w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT). W ostatnich latach, w związku z wprowadzeniem Polskiego Ładu, przepisy te były kilkakrotnie nowelizowane. Zmiany te miały na celu dostosowanie polskiego systemu podatkowego do międzynarodowych standardów oraz uszczelnienie systemu podatkowego. Warto zwrócić uwagę na przepisy dotyczące wypłat powyżej 2 mln PLN, które wprowadzają dodatkowe obowiązki dla płatników.

Przy wypłatach powyżej 2 mln PLN, płatnicy muszą spełniać szczególne warunki, aby uniknąć pobierania podatku u źródła. Oto najważniejsze z nich:

• Opinia o stosowaniu preferencji: Organ podatkowy na wniosek płatnika wydaje opinię, która umożliwia stosowanie preferencyjnych stawek podatkowych.
• Oświadczenie WH-OSC/WH-OSP: Płatnik może złożyć oświadczenie, że posiada niezbędne dokumenty oraz po przeprowadzeniu weryfikacji nie ma wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające zastosowanie preferencyjnych stawek podatkowych.
• Dokumentacja: Płatnik musi posiadać dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego, które umożliwiają zastosowanie preferencyjnej stawki podatku lub zwolnienia.

Jak biuro prawno-rachunkowe Skorupiński pomaga w WHT?

Biuro prawno-rachunkowe Skorupiński oferuje kompleksowe wsparcie w zakresie podatku u źródła. Nasze usługi obejmują profesjonalne doradztwo podatkowe oraz konsulting, a także prowadzenie klientów w aspektach prawno-księgowych. Z uwagi na rosnącą liczbę przedsiębiorców zmagających się z problemami związanymi z WHT, nasza firma zapewnia wsparcie w zakresie przygotowywania dokumentacji, weryfikacji certyfikatów rezydencji oraz reprezentacji przed organami podatkowymi. Dążymy do tego, aby nasi klienci mogli skupić się na rozwoju swojego biznesu, podczas gdy my zajmujemy się skomplikowanymi kwestiami podatkowymi.

Schematy podatkowe MDR stanowią ważny element prawa podatkowego, mający na celu zwiększenie transparentności działań podatników oraz zapobieganie unikaniu opodatkowania. W tym artykule przedstawiamy definicję, proces zgłaszania oraz przykłady schematów podatkowych MDR.

Co to jest schemat podatkowy MDR?

Schemat podatkowy MDR to złożony system transakcji, umów lub działań, mający na celu uniknięcie opodatkowania lub obniżenie wysokości podatków do zapłacenia. Schematy te mogą przybierać różne formy, w tym skomplikowane struktury transakcyjne, odroczenia podatkowe, ulgi i transakcje międzynarodowe. Celem jest minimalizacja podatków, często poprzez wykorzystywanie różnic w przepisach podatkowych różnych jurysdykcji.

Etapy zgłoszenia schematu podatkowego

Proces zgłaszania schematów podatkowych MDR w Polsce jest regulowany przez przepisy unijne, które zostały wdrożone do prawa krajowego państw członkowskich, w tym do polskiego

prawa podatkowego. Polskie regulacje MDR, choć stanowią implementację unijnej Dyrektywy DAC6, mają jednak znacznie szerszy zakres niż przewiduje to wskazana dyrektywa.

Obejmuje kilka kluczowych kroków:

1. Identyfikacja schematu podatkowego: podmiot, który jest zobowiązany do zgłoszenia schematu podatkowego, musi najpierw zidentyfikować, czy jego struktura lub transakcja kwalifikuje się jako schemat podatkowy zgodnie z kryteriami określonymi w przepisach MDR.
2. Zgłoszenie schematu: jeśli struktura lub transakcja spełnia kryteria schematu podatkowego, podmiot zobowiązany do zgłoszenia musi zarejestrować się na platformie internetowej Ministerstwa Finansów i wypełnić odpowiedni formularz zgłoszeniowy, udzielając wszelkich wymaganych informacji dotyczących schematu.
3. Przekazanie informacji: po złożeniu zgłoszenia, organy podatkowe analizują przekazane informacje. W określonych przypadkach Szef KAS wzywa do uzupełnienia braków formalnych.
4. Kontrola i sankcje: za nieterminowe złożenie informacji o schemacie podatkowym lub za brak złożenia informacji o schemacie podatkowym przewidziane są sankcje finansowe. Kary są różnej wysokości, niektóre z nich mogą wynosić aż 10 mln złotych.

Ważne jest, aby podmioty, które są objęte obowiązkiem zgłoszenia schematów podatkowych,

świadomie przestrzegały tych przepisów, ponieważ niewypełnienie tego obowiązku może skutkować konsekwencjami prawnymi i finansowymi.

Przykłady schematów podatkowych MDR

Tak naprawdę różne działania mogą być obejmowane przez ten schemat podatkowy. Przykłady takich schematów powinny być dostępne w wybranym przez przedsiębiorcę biurze podatkowym. Poniżej przykładowy schemat podatkowy, który mógłby być objęty obowiązkiem zgłoszenia w ramach MDR – Transakcje z udziałem tzw. “rajów podatkowych”:

• Użycie spółek offshore: Firma A, zarejestrowana w kraju o wysokim opodatkowaniu, zakłada spółkę zależną B w kraju o niskim opodatkowaniu (tzw. raj podatkowy), np. na Wyspach Dziewiczych.
• Przemieszczanie zysków: Firma A przekazuje część swoich aktywów, na przykład prawa do wykorzystania własności intelektualnej, do spółki B w rajach podatkowych. Spółka B pobiera opłaty licencyjne od firm z innych krajów w związku z korzystaniem z tych aktywów.
• Minimalizacja podatków: Dzięki przekazaniu aktywów do spółki zarejestrowanej w kraju o niskim opodatkowaniu, firma A może zmniejszyć swoje obciążenia podatkowe, ponieważ opłaty licencyjne pobierane przez spółkę B w rajach podatkowych są opodatkowane niższymi stawkami podatkowymi lub mogą korzystać z ulg podatkowych dostępnych w tych krajach.

Konsekwencje niezłożenia zgłoszenia MDR

Brak zgłoszenia schematu podatkowego MDR lub nieterminowe złożenie informacji może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych. Kary za niedopełnienie obowiązków mogą wynosić aż 10 mln złotych. Dlatego ważne jest, aby podmioty objęte obowiązkiem zgłoszenia przestrzegały przepisów, aby uniknąć sankcji prawnych i finansowych.

Wsparcie w zgłaszaniu schematów podatkowych

Nasze biuro rachunkowe oferuje profesjonalne doradztwo i wsparcie w procesie identyfikacji, analizy i zgłaszania schematów podatkowych zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dzięki naszym usługom przedsiębiorcy mogą mieć pewność, że ich działania są zgodne z prawem i uniknąć potencjalnych konsekwencji związanych z niewłaściwym zgłaszaniem MDR schematów podatkowych.